ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی

ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی: ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند ولی به استناد این حق نمی‌توانند طفل خود را خارج از حدود تأدیب، تنبیه نمایند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«تأدیب» یعنی بازداشتن از کارهای ناپسند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اطفالی که با انواع سوء رفتارها و سوء استفاده‌ها درگیر باشند؛ شرایط کمبود و نقصان را، تجربه می‌نمایند؛ و در معرض مخاطره و زیان قراردارند.

تبعیت طفل از فرامین پدر و مادر را، باید تکلیف دانست نه تعهد؛ زیرا ضمانت اجرای تخلف از چنین اوامری، تنبیه طفل در حدود تأدیب او است؛ لذا حقوق ابوین در فرمان پذیری اولادشان از آنها، به حق عینی نزدیکتر است تا به حق دینی.

معلمان، که از سوی ابوین طفل، وکالت ضمنی در تربیت او دارند؛ می‌توانند با رعایت حدود تأدیب، به تنبیه و تنزه وی اقدام نمایند.

تنبیه طفل، نباید توأم با خشونت و انتقامجویی بوده؛ و اگر عاری از قصد تأدیب باشد؛ مجاز نیست. درواقع نرمی و انعطاف، که لازمه تربیت است را، نباید فراموش نمود. تنبیه فرزند، به جهت اجبار او به کارهای خلاف شرع، متضمن ضمانت اجرای کیفری است.

اگر، طفل دست به اقدامی بزند که جان او، در مخاطره باشد؛ شخص بیگانه، می‌تواند به جهت حفظ جان او، به نصیحت، تهدید یا از باب تزاحم اهم و مهم، به تنبیه وی بپردازد.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

با استناد به روایتی از امام صادق، اگر طفلی سرقت نماید؛ دفعه اول و دوم، مجازات نمی‌گردد؛ اما سرقت کودک برای بار سوم، متضمن تنبیه او است.

بنابر روایتی از امام صادق، تنبیه کودک، فقط باید با یک ضرب با دست صورت پذیرد؛ و اگر تنبیه طفل، با یک ضرب، مؤثر نباشد؛ با توجه به شرایط و شدت ناهنجاری، تنبیه او حداکثر تا پنج ضربه، مانعی ندارد.

به موجب آیه ۲۳۳ سوره بقره "... لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ…"، ابوین طفل، مجاز به آزار و اذیت وی نیستند.

سوابق فقهی

تنبیه طفل مجاز نبوده؛ و علاوه بر دیه، مستوجب تعزیر است. مگراینکه جزئی و مختصر بوده؛ و هیچ اثریدر بدن باقی نگذارد؛ هرچند بهتر است؛ به جای تنبیه طفل، او را مورد محبت و تشویق قرار داد.

تنبیه، جهت الزام کودک به اقامه نماز، اشکالی ندارد.

رویه‌های قضایی

به موجب نظریه مشورتی شماره ۷۲۸۵۴ مورخه ۱۳۷۰/۶/۳۰ اداره حقوقی قوه قضاییه، تنبیه طفل، نباید منجر به تغییر رنگ پوست او گردد.

به موجب نظریه مشورتی شماره ۸۷۰۹/۷ مورخه ۱۳۶۹/۳/۱۳، تنبیه طفل، تا حد تأدیب او جرم نیست. ولی اگر پدر را، در مظان اتهام قراردهد؛ قیم اتفاقی می‌تواند از او شکایت نماید.

مصادیق و نمونه‌ها

تنبیه طفل، می‌تواند با تحریم غذا، حبس در اتاقی مجزا، و کتک زدن وی، صورت پذیرد.

مقالات مرتبط

• آثار حقوقی تغییر جنسیت افراد دوجنسی
• آسیب‌شناسی مادة سوم قانون نحوة اهدای جنین به زوجین نابارور (مصوب ۸ مرداد ۱۳۸۲)
• مبانی فقهی و بایسته‌های قانون ( نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور) (مصوب ۸/۵/۱۳۸۲)
• خشونت خانگی؛ نقض کرامت ذاتی کودک و راهکارهای مقابله با آن دراندیشه‌ی حقوقی اسلام