ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی

ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی: اشاره‌ی شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

اخرس یعنی لال.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

شخصی که عاجز از بیان برخی الفاظ است؛ می تواند با لفظ یا اشاراتی که دلالت بر مقصود وی نمایند؛ اقرار را جاری سازد. و شخصی که عاجز از تلفظ است؛ می تواند با تمسک به اشاره، اقرار نماید.

اقرار شفاهی، ممکن است با لفظ یا اشاره، در دادگاه یا خارج از محکمه، واقع گردد.

اقرار لال، با اشاره، به شرطی که قابل فهم باشد؛ صحیح است.

اقرار لال، با اشاره صحیح است؛ خواه لال بودن شخص، ناشی از کر بودن، و یا عامل دیگری باشد.

سوابق فقهی

اشاره شخص لال، قائم مقام لفظ او است.

اقرار لال به سرقت حدی، شرب خمر و زنا، مسموع نیست.

مقالات مرتبط

نقش و تاثیر سکوت در شکل گیری اعمال حقوقی و جایگاه آن در ادله اثیات با رعایت اخلاق حسنه