ماده ۱۱۴۷ قانون مدنی

ماده ۱۱۴۷ قانون مدنی: طلاق مبارات آن است که کراهت از طرفین باشد ولی در این صورت عوض باید زائد بر میزان مهر نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

مبارات یعنی مفارقت.

مبارات، طلاقی است که در آن، زن مالی به شوهر می دهد تا راضی به طلاق گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در طلاق خلع و مبارات، زوجه حق رجوع به مابذل را دارد و طلاق خلع و مبارات، تا زمانی که زن، به مابذل رجوع ننموده؛ بائن است.

آثار طلاق های خلع و مبارات، یکسان است.

معلق یا مشروط بودن بذل مال، در طلاق خلع و مبارات، صحیح نیست.

در طلاق خلع، تنها زوجه نسبت به زوج، کراهت دارد؛ اما در طلاق مبارات، کراهت دو طرفه است.

در صیغه مبارات، ممکن است الفاظی که مشتق از "طلاق" یا "مبارات" است؛ دلالت بر جدایی بین زوجین نمایند.

اگر در مبارات، فدیه بیشتر از مهریه زوجه باشد؛ طلاق صحیح بوده؛ اما مرد نسبت به مازاد بر مهر، حقی نخواهد داشت. و به نظر برخی از حقوقدانان، قسمت مازاد بر فدیه، هبه بوده؛ و تابع قواعد عمومی حقوق، می باشد.

در مبارات، زوجین می توانند شخصی را، به عنوان وکیل مشترک، انتخاب نموده تا فدیه را تعیین نماید.

مستندات فقهی

به دلالت روایتی از امام صادق و اجماع، در مبارات، فدیه نباید مازاد بر مهریه تعیین گردد.

سوابق فقهی

فدیه در طلاق خلع، باید از شرایط صحت مهر، برخوردار باشد؛ البته در خلع، میزان فدیه مطرح نیست، اما در مبارات، مالی را که زن، به شوهر اعطا می نماید؛ نباید بیشتر از مهریه او باشد.

زوجه می تواند برای تعیین فدیه، وکیل اختیار نماید؛ و وکیل او نمی تواند فدیه را، به میزانی بیش از مهرالمثل تعیین کند.

مقالات مرتبط

• ماهیت حقوقی طلاق خلع
• ضرورت ابلاغ اراده و حفظ مصلحت در اعمال حقوقی