ماده ۷۵۵ قانون مدنی

ماده ۷۵۵ قانون مدنی: صلح با انکار دعوا نیز جایز است بنابراین درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

استدعاء صلح: تقاضای یک نفر از دیگری در انعقاد عقد صلح در دعاوی و غیر دعاوی.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

این ماده در مورد یکی از اقسام مهم عقد صلح در دعاوی که صلح انکار است بیان شده‌است، این صلح بعد از تحقق دعوی و طرح در مرجع صالح و پس از اظهار مدعی علیه مبنی بر عدم استحقاق مدعی (انکار مدعی علیه) و زمانی که وی دفاع مستدل نداشته و مدعی نیز ادله کافی برای اثبات حق خویش نداشته باشد، با پیشنهاد صلح از طرف یکی از متدایین و قبول طرف دیگر محقق می‌شود. خواه خواسته عین باشد خواه دین، خواه هر دو طرف جاهل به ذیحق بودن خواهان باشند یا هر دو عالم باشند که خواهان دعوی باطل مطرح کرده‌است، و در هر حال این صلح صحیح است.لذا مطابق این ماده درخواست صلح اقرار محسوب نمی‌شود اما بر عکس درخواست تملیک مالی (مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش) اقرار به نقی مالکیت گوینده است و از شمول این ماده خارج می‌باشد.

سوابق و مستندات فقهی

فقها صلح را با اقرار یا انکار دعوی جایز دانسته‌اند مگر صلحی که حرامی را حلال یا حلالی را حرام نماید. بر اساس عقیده فقها اگر خوانده دعوی درخواست تملیک مالی (مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش) را نماید اقرار به نقی مالکیت خویش کرده‌است ومخاطب را مالک برشمرده است و لذااین پیشنهاد مشمول صلح انکار نبوده اقرار به عدم مالکیت می‌باشد.

مصادیق و نمونه‌ها

اگر زید از عمرو مدعی طلبی شد و عمر منکر آن گردیده و مع الوصف با طرف صلح کند این صلح که به منظور قطع تشاجر و جلوگیری از اقامه دعوی است صحیح و دربارهٔ طرفین نافذ است.

مقالات مرتبط

• گونه‌هایی از ابهام در گزاره‌های قانونی