ماده ۷۱۵ قانون مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

هر گاه دین مدت داشته و ضامن قبل از موعد آن را بدهد مادام که دین حال نشده است نمی‌تواند از مدیون مطالبه کند.


  • مشاهده ماده قبلی
  • مشاهده ماده بعدی

نکات توضییحی تفسیری دکترین

این حکم در مواردی که دین موجل باشد ولی ضمانت به صورت حال انجام شده باشد جاری است.[۱] همچنین اگر هر دو مدت دار باشد ولی مدت اجل ضمان از مدت پرداخت دین کمتر باشد نیز این حکم جاری می شود و ضامن نمی تواند مادام که دین حال نشده باشد تز مدیون مطالبه ای کند.[۲][۳] البته اگر مضمون عنه صراحتاً اذن به تادیه زودتر با ضمان با اجل کمتر را داده باشد، ضامن می توان قبل از فرا رسیدن موعد به مضمون عنه مراجعه نماید.[۴] در موردی که دین موجل باشد و ضامن نیز پرداخت دین را به همان اجل، ضمانت کند ولی قبل از رسیدن موعد وفات کند و در نتیجه از ترکه او استیفای دین شود، باز هم ورثه حق رجوع به مضمون عنه را تا زمانی که موعد فرا نرسید، ندارند.[۵]

منابع

  1. عباس زراعت و حمید مسجدسرایی. متون فقه (جلد اول). چاپ 3. خط سوم، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1334568
  2. ناصر کاتوزیان. حقوق مدنی (عقود معین، قسمت چهارم) (عقود اذنی، وثیقه های دین، ودیعه،عاریه، وکالت، ضمان). چاپ 6. سهامی انتشار، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2659900
  3. محمدجعفر جعفری لنگرودی. ضمان عقدی در حقوق مدنی. چاپ 1. گنج دانش، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 36076
  4. ناصر کاتوزیان. قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 26. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 98268
  5. سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 203728