ماده ۴۷۱ قانون مدنی

ماده ۴۷۱ قانون مدنی: برای صحت اجاره باید انتفاع از عین مستأجره با بقای اصل آن ممکن باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در انشای اجاره، باید به نوع منفعت موردنظر طرفین توجه نمود؛ و اینکه آیا با استیفای منفعت مزبور، عین مورد اجاره نیز باقی می ماند یا خیر؟ درواقع جواب این سؤال، حکم صحت یا بطلان عقد اجاره را مشخص می نماید.

جهت اعتبار عقد اجاره، باید بتوان منفعت متعارف مال را، از آن جدا نموده؛ و درواقع بدون اینکه عین مال مورد تفویت واقع شود؛ جهت استیفا و بهره برداری، به دیگری منتقل نمود. زیرا تنها در چنین فرضی، می توان قائل به تمایز مالک عین و منفعت گردید.

سوابق فقهی

اجاره دادن هر آنچه که با مصرف منفعت، عین آن باقی می ماند؛ صحیح است. خواه به صورت مفروز باشد یا مشاع.

مصادیق و نمونه ها

• هرچند انار صادراتی شیراز، از اموال مصرف شدنی محسوب می گردد؛ اما می توان آن را، علی رغم نامتعارف بودن نوع استفاده، جهت نمایش دادن در جشنواره میوه های قرآنی، اجاره داد.

مقالات مرتبط

• آثار تلف عین مستاجره بر اماکن تجاری