ماده ۱۰۱۷ قانون مدنی

ماده ۱۰۱۷ قانون مدنی: اگر فوت غایب بدون تعیین تاریخ فوت ثابت گردد محکمه باید تاریخی را که فوت او در آن تاریخ محقق بوده معین کند در این صورت اموال غایب بین وراثی که در تاریخ مزبور موجود بوده‌اند، تقسیم می‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

محتوای قسمت اخیر این ماده، با ماده قبل، برابر است.

در فرضی که پیش از صدور حکم موت فرضی، مرگ حقیقی غایب محرز گردد؛ ولی هنوز تاریخ وفات، معلوم نباشد؛ دراینصورت دادگاه باید نسبت به درخواست صدور حکم موت فرضی، قرار رد دعوا صادرنموده؛ و سپس،  به تعیین تاریخ فوت غایب بپردازد.

در فرضی که مرگ حقیقی غایب، محرز گردد؛ ولی تاریخ آن، معلوم نباشد؛ دراینصورت، دادگاه صالح موظف است؛ با درخواست اشخاص ذینفع، تاریخ وفات را مشخص نماید. حکم مزبور، قابل تجدیدنظر خواهدبود.

سوابق فقهی

وراثی که در تاریخ موت فرضی او، زنده هستند؛ نسبت به اشخاصی که پیش از این تاریخ، مرده اند؛ مرجح می باشند.

رویه های قضایی

به موجب نظریه مشورتی شماره 286/7 مورخه 20/1/1379 اداره حقوقی قوه قضاییه، زمان فوت فرضی، باید در حکم دادگاه، ذکر گردد.

مقالات مرتبط

• اثرات غیبت غائب مفقود الاثر در اموال و حقوق خانوادگی