ماده ۱۱۳۵ قانون مدنی

طلاق باید منجز باشد و طلاق معلق به شرط، باطل است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به طلاقی که به صورت مطلق، اجرا گردیده؛ و معلق به امری دیگر، و یا زمانی در آینده نشده باشد؛ طلاق منجز گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در طلاق، منجز بودن قصد طلاق دهنده، و قاطع و جازم بودن او، شرط است؛ و طلاق معلق به وقوع امری در آینده، اعتباری ندارد.

معلق بودن طلاق، به یکی از شرایط صحت آن، نظیر وجود رابطه زوجیت، و یا زنده بودن شوهر، صحیح است.

برخلاف قاعده عمومی، طلاق و نکاح معلق، به دلیل بطلان تعلیق در انشاء و منشأ، باطل است.

درصورت شک در معلق یا منجز بودن طلاق، اصل عدم تعلیق، دلالت بر تنجیز طلاق دارد. و ادعای شوهر، درمورد منجز بودن طلاق، نیازی به دلیل ندارد.

طلاق معلق، برخلاف سایر ایقاعات معلق، صحیح نیست.

تعلیق در طلاق خلع صحیح نیست؛ لیکن تعلیق التزام زوجه به تأدیه فداء، تعلیق در طلاق محسوب نمی گردد. مانند اینکه زوجه پرداخت فداء را، معلق به اجرای صیغه طلاق نماید.

سوابق فقهی

صیغه طلاق باید منجز باشد؛ تعلیق طلاق به امری که وقوع آن در آینده، محتمل یا قطعی است؛ صحیح نمی باشد.

طلاق معلق بر شرط یا صفت، صحیح نیست.

مصادیق و نمونه ها

اگر زوج طلاق را، معلق به حامله نشدن زن تا دو ماه دیگر نماید؛ چنین طلاقی باطل است. و اگر مرد، وقوع طلاق را، معلق به خروج زن از منزل، بدون اذن شوهر نماید، چنین طلاقی بی اعتبار است. و طلاقی که معلق به فرارسیدن دی ماه باشد؛ باطل است.  و طلاق معلق به آمدن برادر زوجه از سفر، و نیز طلاق معلق معلق به طلوع خورشید، و باطل است.