ماده ۱۸۹ قانون مدنی

ماده ۱۸۹ قانون مدنی: عقد منجز آن است که تأثیر آن بر حسب انشاء، موقوف به امر دیگری نباشد والا معلق خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

تعلیق، یعنی درآویختن چیزی به چیز دیگر.

پیشینه

در حقوق فرانسه، تعلیق، به تعلیق در منشأ؛، و تعلیق در انشاء تقسیم گرفته؛ که فقط قانونگذار، قسم اول را پذیرفته است.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

عقود به اقسام منجز و معلق، محقق و احتمالی، فوری و مستمر قابل تقسیم هستند.

نکاح و ضمان معلق باطل است. در رابطه با سایر عقود؛ شرط تعلیق، باید مشروع و مقدور بوده؛ و مخالف با مقتضای عقد نبوده؛ و اثر عقد را، منوط به اراده متعهد ننماید.

عناصر تعلیق مدنی عبارتند از: وقوع عمل حقوقی از عقد و ایقاع، ایجاد اثر عمل حقوقی به سبب رضای عاقد، حدوث امری محتمل یا قطعی الوقوع در آینده، اثر عقد با حصول شرط در آینده محقق گردد.

وصیت تملیکی، ایقاع معلق است.

تعلیق، در طلاق جایگاهی ندارد.

تعهد، یکی از عناصر عمومی عقد است. تعلیق در عنصر عقد صحیح نیست. لذا تعلیقی صحیح است؛ که نسبت به موضوع تعهد صورت پذیرد.

سوابق فقهی

ممکن است تعلیق، نسبت به چیزی صورت پذیرد که مفهوم عقد؛ متوقف بر آن باشد. مانند اینکه فروشنده بگوید اگر شیئ، دارای ارزش باشد؛ آن را فروختم. و ممکن است تعلیق، نسبت به چیزی صورت پذیرد که صحت عقد؛ متوقف بر آن باشد. مانند اینکه فروشنده بگوید اگر شیئ، قابل تملک باشد؛ آن را فروختم. و ممکن است تعلیق، نسبت به صفت باشد؛ نه چیزی که مفهوم و صحت عقد، متوقف بر آن است. مانند اینکه فروشنده بگوید: اگر امروز شنبه باشد؛ شیئ را به تو فروختم.

تعلیق، به چهار دسته حالی، استقبالی، معلوم التحقق، و مجهول التحقق قابل تقسیم است.

اگر شخصی بگوید که دین حال را ضامن هستم؛ ولی دو ماه پرداخت می نمایم؛ چنین ضمانی صحیح بوده؛ ولی معلق نمی باشد.

وصیت تملیکی، ایقاع معلق است.

تعلیق، در طلاق جایگاهی ندارد.

مقالات مرتبط

• ناقلیت یا کاشفیت شرط تعلیقی و آثار آن در حقوق ایران