ماده ۴۵۷ قانون مدنی

ماده ۴۵۷ قانون مدنی: هر بیع، لازم است مگر این که یکی از خیارات در آن ثابت شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

طبیعت عقد لازم، ایجاب می‌نماید که هیچ‌یک از طرفین، نتواند آن را برهم زند؛ بنابراین طرفین عقد، ملزم به اجرای مفاد آن هستند. مگر در موردی که قانون، اختیار فسخ معامله را، به آنان اعطا نموده؛ یا اینکه خودشان توافق به اقاله نمایند. و در موارد لزوم عقد، هیچ‌کس نمی‌تواند به تعهد خود عمل ننماید. حتی اگر عقد مزبور قابل فسخ باشد؛ طرفی که برای وی، حق فسخ وجود ندارد؛ می‌تواند از تعهد خود عدول نماید. و مبنای اصلی لزوم عقد، اندیشه ابقای اعمال حقوقی است.

سوابق فقهی

بعد از تحقق بیع، دیگر نمی‌توان آن را برهم زد. مگر درصورت وجود شرط خیار بین متبایعین.

رویه‌های قضایی

با استناد به دادنامه شماره ۷۲۰ مورخه ۲۵/۱۲/۱۳۷۳ شعبه ۱۸ دیوان عالی کشور، قطعیت و لزوم بیع، خصوصیت ذاتی این عقد است.