ماده ۶۹۲ قانون مدنی

در دین حال، ممکن است ضامن برای تأدیه آن اجلی معین کند و همچنین می‌تواند در دین مؤجل تعهد پرداخت فوری آن را بنماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

در حقوق فرانسه، ضمان حال از دین مؤجل صحیح نیست.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تطابق ضمان با دین، از لحاظ زمان اداء ضرورتی ندارد. باتوجه به اطلاق ادله ضمان، ممکن است از دین حالی به صورت مؤجل، و از دین مؤجلی به صورت حال ضمانت نمود.

ضامن از حیث مقدار، جنس و شرایط تأدیه، دین مضمونٌ عنه را عهده دار می گردد. باوجود این چون عقد ضمان، آثار خاص خود را دارد؛ ممکن است برای پرداخت دین حال، مدتی معین گردیده؛ و یا اینکه ضامن، متعهد گردد تا دین مؤجل را، به صورت فوری تأدیه نماید.

سوابق فقهی

در فرض قائل شدن به نظریه طولی بودن ضمان، مضمونٌ له، فقط پس از مراجعه به مضمونٌ عنه، و عدم تأدیه دین توسط وی، می تواند به ضامن رجوع نماید. درصورت ضمان حال از دین مؤجل، حتی به صورت شرط، ممکن نیست.

مصادیق و نمونه ها

• ممکن است زید، مبلغ 2000 تومان به صورت حال، به عمرو بدهکار باشد؛ و بکر دین وی را به صورت مؤجل ضمانت نماید. بدین ترتیب که تعهد کند تا یک سال دیگر، مبلغ مزبور را به داین تأدیه نماید. چنین ضمانی صحیح است.