ماده ۷۵۵ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۷۵۵ قانون مدنی''': [[صلح | '''ماده ۷۵۵ قانون مدنی''': [[صلح با انکار دعوا]] نیز جایز است بنابراین [[استدعای صلح|درخواست صلح]]، [[اقرار]] محسوب نمی‌شود. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۷۵۴ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۷۵۴ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۷۵۶ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۷۵۶ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۷۵۴ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۷۵۶ قانون مدنی]] | |||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
«استدعای صلح»، به معنای تقاضای یک نفر از دیگری در انعقاد عقد صلح در [[دعوی|دعاوی]] و غیر دعاوی می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=81188|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات تفسیری دکترین ماده 755 قانون مدنی == | |||
== نکات | این ماده در مورد یکی از اقسام مهم [[صلح|عقد صلح]] در دعاوی که صلح انکار است بیان شده‌است، این صلح بعد از تحقق دعوی و طرح در [[مراجع قضایی|مرجع]] صالح و پس از اظهار [[مدعی علیه]] مبنی بر عدم استحقاق [[مدعی]] (انکار مدعی علیه) و زمانی که وی دفاع مستدل نداشته و مدعی نیز [[ادله اثبات دعوی|ادله]] کافی برای اثبات [[حق]] خویش نداشته باشد، با پیشنهاد صلح از طرف یکی از [[متداعیین]] و [[قبول]] طرف دیگر محقق می‌شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (رهن و صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=540868|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> خواه [[خواسته]] [[عین معین|عین]] باشد خواه [[دیون|دین]]، خواه هر دو طرف جاهل به [[ذی حق|ذیحق]] بودن [[خواهان]] باشند یا هر دو عالم باشند که خواهان دعوی باطل مطرح کرده‌است، و در هر حال این صلح صحیح است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (رهن و صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=540876|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | ||
این ماده در مورد یکی از اقسام مهم عقد صلح در دعاوی که | |||
مطابق این ماده درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود اما بر عکس درخواست [[تملیک]] [[مال|مالی]](مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش)، اقرار به نفی [[مالکیت]] گوینده است و از شمول این ماده خارج می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1342292|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=255848|صفحه=|نام۱=مهدی|نام خانوادگی۱=شهیدی|چاپ=3}}</ref> | |||
== سوابق و مستندات فقهی == | |||
=== سوابق و مستندات فقهی === | |||
[[فقیه|فقها]] صلح را با اقرار یا انکار دعوی جایز دانسته‌اند، مگر صلحی که [[حرام|حرامی]] را [[حلال]] یا حلالی را حرام نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ماهیت حقوقی و روش‌های حل و فصل دعاوی در بازار اوراق بهادار|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=بورس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4140484|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=رجب زاده اصطهباناتی|چاپ=1}}</ref> بر اساس عقیده فقها اگر [[خوانده]] دعوی، درخواست تملیک مالی (مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش) را نماید اقرار به نفی مالکیت خویش کرده‌است و مخاطب را مالک برشمرده است و لذا این پیشنهاد مشمول صلح انکار نبوده، اقرار به عدم مالکیت می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=255848|صفحه=|نام۱=مهدی|نام خانوادگی۱=شهیدی|چاپ=3}}</ref> | |||
== مصادیق و نمونه ها == | |||
* اگر زید از عمرو مدعی طلبی شد و عمرو منکر آن گردیده و مع الوصف با طرف صلح کند، این صلح که به منظور قطع تشاجر و جلوگیری از اقامه دعوی است صحیح و دربارهٔ طرفین [[نفوذ|نافذ]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=204604|صفحه=|نام۱=سیدعلی|نام خانوادگی۱=حائری شاه باغ|چاپ=3}}</ref> | |||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 755 قانون مدنی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# صلح می‌تواند در صورت انکار دعوا صورت بگیرد. | |||
# صلح به معنای اقرار به دعوا نیست. | |||
# موافقت بر صلح به معنای پذیرش ادعا نمی‌باشد. | |||
# صلح به عنوان جایگزینی برای دعوا در نظر گرفته می‌شود. | |||
# در خواست صلح نباید به عنوان اعتراف به موضوع دعوا تلقی شود. | |||
# صلح می‌تواند به عنوان روشی برای جلوگیری از رسیدگی قضایی استفاده شود. | |||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[گونه‌هایی از ابهام در گزاره‌های قانونی]] | * [[گونه‌هایی از ابهام در گزاره‌های قانونی]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{مواد قانون مدنی}} | {{مواد قانون مدنی}} | ||
[[رده:مواد قانون مدنی]] | [[رده:مواد قانون مدنی]] | ||
[[رده:اموال]] | [[رده:اموال]] | ||
[[رده:عقود-معین]] | [[رده:عقود-معین]] | ||
[[رده:صلح]] | [[رده:صلح]] | ||
{{DEFAULTSORT:ماده 3780}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۱
ماده ۷۵۵ قانون مدنی: صلح با انکار دعوا نیز جایز است بنابراین درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
«استدعای صلح»، به معنای تقاضای یک نفر از دیگری در انعقاد عقد صلح در دعاوی و غیر دعاوی می باشد.[۱]
نکات تفسیری دکترین ماده 755 قانون مدنی
این ماده در مورد یکی از اقسام مهم عقد صلح در دعاوی که صلح انکار است بیان شده‌است، این صلح بعد از تحقق دعوی و طرح در مرجع صالح و پس از اظهار مدعی علیه مبنی بر عدم استحقاق مدعی (انکار مدعی علیه) و زمانی که وی دفاع مستدل نداشته و مدعی نیز ادله کافی برای اثبات حق خویش نداشته باشد، با پیشنهاد صلح از طرف یکی از متداعیین و قبول طرف دیگر محقق می‌شود،[۲] خواه خواسته عین باشد خواه دین، خواه هر دو طرف جاهل به ذیحق بودن خواهان باشند یا هر دو عالم باشند که خواهان دعوی باطل مطرح کرده‌است، و در هر حال این صلح صحیح است.[۳]
مطابق این ماده درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود اما بر عکس درخواست تملیک مالی(مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش)، اقرار به نفی مالکیت گوینده است و از شمول این ماده خارج می‌باشد.[۴][۵]
سوابق و مستندات فقهی
سوابق و مستندات فقهی
فقها صلح را با اقرار یا انکار دعوی جایز دانسته‌اند، مگر صلحی که حرامی را حلال یا حلالی را حرام نماید.[۶] بر اساس عقیده فقها اگر خوانده دعوی، درخواست تملیک مالی (مانند آنکه بگوید این مال را به من بفروش) را نماید اقرار به نفی مالکیت خویش کرده‌است و مخاطب را مالک برشمرده است و لذا این پیشنهاد مشمول صلح انکار نبوده، اقرار به عدم مالکیت می‌باشد.[۷]
مصادیق و نمونه ها
- اگر زید از عمرو مدعی طلبی شد و عمرو منکر آن گردیده و مع الوصف با طرف صلح کند، این صلح که به منظور قطع تشاجر و جلوگیری از اقامه دعوی است صحیح و دربارهٔ طرفین نافذ است.[۸]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 755 قانون مدنی
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- صلح می‌تواند در صورت انکار دعوا صورت بگیرد.
- صلح به معنای اقرار به دعوا نیست.
- موافقت بر صلح به معنای پذیرش ادعا نمی‌باشد.
- صلح به عنوان جایگزینی برای دعوا در نظر گرفته می‌شود.
- در خواست صلح نباید به عنوان اعتراف به موضوع دعوا تلقی شود.
- صلح می‌تواند به عنوان روشی برای جلوگیری از رسیدگی قضایی استفاده شود.
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 81188
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (رهن و صلح). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 540868
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (رهن و صلح). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 540876
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته). چاپ 18. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1342292
- ↑ مهدی شهیدی. حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 255848
- ↑ علیرضا رجب زاده اصطهباناتی. ماهیت حقوقی و روش‌های حل و فصل دعاوی در بازار اوراق بهادار. چاپ 1. بورس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4140484
- ↑ مهدی شهیدی. حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 255848
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 204604