ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی

ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی: مادر مجبور نیست که به طفل خود شیر بدهد مگر در صورتی که تغذیهٔ طفل به غیر شیر مادر ممکن نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مطالعات تطبیقی

به موجب قانون احوال شخصیه تونس و عراق، رضاع طفل، حق و وظیفه مادر است.

فلسفه و مبانی نظری ماده

مبنای وضع ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی، حمایت از زن و جلوگیری از بهره‌کشی توسط شوهر او است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

رضاع طفل توسط مادر، از وظایف مربوط به حضانت، به‌شمار نمی‌آید، همچنین رضاع طفل، حق مادر محسوب می‌گردد نه وظیفه او، مگر در موارد استثنایی، بنابراین شیر دادن به فرزند، از جمله اموری است که نه مادر، وظیفه ای در اتیان آن دارد؛ و نه پدر نوزاد، می‌تواند وی را ملزم به این کار نماید.

زن، در مقابل رضاع فرزند، حق دارد از شوهر خویش، حق‌الزحمه مطالبه نماید؛ مگر اینکه ثابت گردد با قصد تبرع، اقدام به شیردهی بچه نموده‌ است، و در صورت فوت پدر طفل، ورثه او، ملزم به تأدیه اجرت رضاع مادر هستند، البته مادر در صورت شیر دادن به طفل خویش، پس از دو سالگی وی، نمی‌تواند از شوهر، درخواست حق‌الزحمه نماید؛ زیرا در این دوران، دیگر کودک، احتیاجی به شیر مادر ندارد؛ مگر اینکه برای درمان بیماری وی، ضرورت داشته باشد که مادر، او را شیر دهد؛ که در این صورت اجرت مادر، به عنوان هزینه درمان طفل، جزئی از نفقه اقارب محسوب شده و باید به او پرداخت گردد.

پدر نمی‌تواند از رضاع طفل توسط مادر جلوگیری نماید؛ مگر جهت رفع زیان از فرزند و به موجب حکم دادگاه.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

• مستحب است که رضاع طفل، توسط مادر او صورت گیرد.
• برخی از فقهای شیعه معتقدند که مادر مکلف است لباء یا آغوز را تا سه روز به طفل بخوراند.
• مادر، فقط بابت رضاع طفل تا دوسالگی، حق مطالبه اجرت دارد.

مقالات مرتبط

• تأثیر جنبش‌های فمینیسم بر تحول مفهوم خانواده