ماده ۱۰۶۵ قانون مدنی

ماده ۱۰۶۵ قانون مدنی: توالی عرفی ایجاب و قبول شرط صحت عقد است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«ایجاب» در ماده ۱۰۶۵ قانون مدنی، به معنای ابراز تمایل برای انعقاد یک قرارداد مطابق شرایط معین می‌باشد. «قبول» نیز به معنای اعلام اراده مخاطب ایجاب است، برای انعقاد قراردادی که به او پیشنهاد شده است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مطابق ماده ۱۰۶۵ قانون مدنی، بین ایجاب و قبول، باید موالات وجود داشته باشد، و عرف، باید دلالت بر ارتباط بین ایجاب و قبول نماید، و چنانچه فاصله ایجاب و قبول در نکاح، از حد متعارف تجاوز نماید؛ توالی بین آن دو، از بین می‌رود. در صورت تجاوز فاصله ایجاب و قبول در نکاح از حد متعارف، قبول واقع نشده‌ است؛ زیرا دیگر، ایجابی وجود ندارد؛ تا بتوان، برای آن، متصورِ قبول شد و چنین قبولی، به منزله ایجاب متقابل محسوب خواهد شد.

برخی از حقوقدانان، قبول را در صورت اعلام در مجلس عقد، معتبر می‌دانند؛ نه پس از مفارقت طرفین از یکدیگر.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

فاصله ایجاب و قبول در نکاح، نباید از حد متعارف تجاوز نماید. البته چنانچه فاصله ایجاب و قبول در نکاح، از حد متعارف تجاوز نماید؛ عرف در مورد فاصله جزئی، مسامحه می‌نماید.

مقالات مرتبط

• نقش دلالت التزامی در تعیین گسترة‫ تعهدات حقوقی پزشکان و نهادهای درمانی