ماده ۱۰۵۴ قانون مدنی

ماده ۱۰۵۴ قانون مدنی: زنای با زن شوهردار یا زنی که در عدهٔ رجعیه است موجب حرمت ابدی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«زنا» یعنی نزدیکی بین زن و مرد، با آگاهی، و بدون وجود علقه زوجیت میان آنان.

مفعول دخول را «زانیه»، و فاعل دخول را، «زانی» گویند.

فلسفه و مبانی نظری ماده

علت وضع این ماده را می‌توان پیشگیری از سوءاستفاده مردان هوسران دانست.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

زنای با زن شوهردار، موجب حرمت ابدی است؛ حتی اگر طرفین، جاهل به این حکم بوده باشند، همچنین تفاوتی نمی‌کند که تأهل زن، به موجب عقد دائم بوده باشد یا موقت. زنای با زن شوهردار، یا زنی که در عدهٔ رجعیه است؛ واجد جنبه کیفری است.

زنا با زنی که در عده وفات، یا در عده فسخ، یا در عده وطی به شبهه، یا در عده نکاح موقت، یا در عده طلاق بائن به سر می‌برد؛ باطل بوده؛ ولی منجر به حرمت ابدی نمی‌گردد.

به نظر برخی از حقوقدانان، زنا با زنی که در عده وفات، به سر می‌برد؛ موجب حرمت ابدی است، برخی دیگر، با استناد به مفهوم مخالف این ماده، زنا با چنین زنی را، سبب تحقق حرمت ابدی نمی‌دانند، چرا که به نظر آنان، دیگر امیدی به بازگشت شوهر وفات یافته، وجود ندارد؛ تا نیاز به وضع چنین مقرراتی باشد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

در حکم حرمت ابدی در زنای با زن شوهردار، تفاوتی بین مست و هشیار نیست.

مقالات مرتبط

• تأثیر تغییر تعریف لواط در قانون مجازات اسلامی بر مانعیت عمل شنیع نسبت به نکاح در قانون مدنی
• جایگاه مفهوم وصف در فقه امامیه و حقوقِ مدنی ایران