ماده ۴۶۹ قانون مدنی

ماده ۴۶۹ قانون مدنی: مدت اجاره از روزی شروع می‌شود که بین طرفین مقرر شده و اگر در عقد اجاره ابتدای مدت ذکر نشده باشد از وقت عقد محسوب است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۶۸ قانون مدنی
• ماده ۴۷۰ قانون مدنی

فلسفه و مبانی نظری

علت وضع این ماده، اقتضای اطلاق قرارداد و فهم عرفی است.

نکات تفسیری دکترین ماده 469 قانون مدنی

قانونگذار در این ماده، عدم ذکر ابتدای مدت را در اجاره نامه، منافی عنصر ایجاب و قبول ندانسته‌است. مفاد این ماده، به منزله قانون تکمیلی است که یک خلأ را، جبران نموده‌است.

ممکن است مهلت اجاره، به محض انشای قرارداد آغاز گردد؛ یا با توافق بر اعطای اختیار به یکی از طرفین یا ثالث، مبدأ مدت این عقد، به زمانی بعد موکول گردد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

در بحث از نحوه تعیین ابتدای زمان اجاره، باید توجه داشت که بنابر نظر مشهور فقها، اطلاق صحیح است؛ زیرا اطلاق مقتضی اتصال است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 469 قانون مدنی

1. مدت اجاره از تاریخی آغاز می‌شود که بین موجر و مستاجر توافق شده باشد.
2. در صورتی که در توافق اجاره، زمان شروع اجاره‌بها ذکر نشده باشد، مدت اجاره از زمان عقد قرارداد محاسبه می‌شود.
3. تعیین زمان آغاز اجاره در قراردادهای اجاره اهمیت دارد تا از اختلافات احتمالی جلوگیری شود.
4. اگر تاریخ شروع مدت اجاره در قرارداد مشخص نشود، به طور پیش‌فرض از زمان انعقاد قرارداد در نظر گرفته می‌شود.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره ۱۵۷ مورخه ۱۳۷۲/۸/۴ شعبه ۱۸ دیوان عالی کشور، چنانچه یکی از طرفین، مدعی باشد که مدت اجاره، زمانی پس از انشای عقد آغاز می‌گردد؛ و نتواند جهت اثبات ادعای خود دلیل بیاورد؛ در این صورت مبدأ مدت اجازه، از زمان انعقاد قرارداد محسوب است.

• رای دادگاه درباره اعتراض نسبت به دستور تخلیه صادره از شورای حل اختلاف (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۰۰۱۰۰۰۱۴۶)