ماده ۹۴۰ قانون مدنی

زوجین که زوجیت آن‌ها دائمی بوده و ممنوع از ارث نباشند از یکدیگر ارث می‌برند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

کلیات توضیحی تفسیری زوجین

جهت ارث بری زوجه، دخول شرط نیست.

جهت ارث بری زوجه از همسرش، باید شرایط زیر فراهم باشد: نکاح دائمی بین آنان، تا زمان فوت شوهر ادامه یابد؛ و زن، خالی از موانع ارث باشد.

اگر مردی به اشتباه، یا به خاطر جهل به حکم، با مادر رضاعی خود، یا با زنی معتده ازدواج نماید؛ و یا نکاح را به صورت معلق منعقد کند؛ دراینصورت بین زن و مرد، توارثی نیست.

با پذیرش شرط وراثت ضمن ازدواج موقت، غیر وارث در سهام قانونی ورثه شریک می گردد؛ که درواقع چنین شرطی، از مصادیق شرط نامشروع محسوب می شود. و از مفهوم مخالف این ماده برمی آید که زوجین در متعه، از هم ارث نمی برند؛ و چون مقررات ارث، امری است؛ لذا نمی توان شرط خلاف آن را پذیرفت.

برخی از حقوقدانان، شرط وراثت ضمن عقد متعه را، وصیت تلقی نموده؛ و تا اندازه سهم قانونی زوجه از ارث، نافذ می دانند.  و به عقیده برخی دیگر، نمی توان شرط توارث را، وصیت محسوب نمود؛ زیرا مفهوم و آثار حقوقی ارث و وصیت، یکسان نیست. مگراینکه بتوان ثابت نمود؛ که مقصود هریک از زوجین از پذیرش شرط توارث، انشای وصیت به نفع دیگری بوده است.

قتل و کفر و لعان را، می توان از موانع ارث بری زوجه دانست.

مستندات فقهی

امام صادق، شرط توارث زوجین در متعه را، صحیح ندانسته است.

امام صادق، توارث در متعه را منتفی دانسته است.

اجماع بر این است که، ارث بری به سبب فاسد، صحیح نیست؛ خواه در حرام بودن آن سبب هم، اجماع شده باشد؛ یا نه.

سوابق فقهی

ازدواج با مادر نسبی یا رضاعی، از موانع ارث بری میان زن و شوهر، محسوب می گردد.

رویه های قضایی

کمیسیون نشست های قضایی ، به مناسبت نشست قضات دادگستری آذربایجان شرقی، شرط وراثت در ازدواج موقت را، به دلیل مخالفت با قواعد امری ارث، باطل می داند.

به موجب دادنامه شماره 5598 مورخه 3/3/1374 شعبه 43 دیوان عالی کشور، درصورت تردید در دائمی یا موقت بودن نکاح زوجین، دائمی بودن آن، قابل استنباط بوده؛ و حکم به توارث زوجین می شود؛ مگراینکه متعه، ثابت شود.