ماده ۲۹۸ قانون مدنی

ماده ۲۹۸ قانون مدنی: اگر فقط محل تأدیه دینین، مختلف باشد تهاتر وقتی حاصل می‌شود که با تأدیهٔ مخارج مربوط به نقل موضوع قرض از محلی به محل دیگر یا به نحوی از انحا، طرفین، حق تأدیه در محل معین را ساقط نمایند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۹۷ قانون مدنی
• ماده ۲۹۹ قانون مدنی

ماده ۲۹۶ قانون مدنی

توضیح واژگان

همانند سازی دو دین به موجب قرارداد، در مواردی که شرایط تهاتر مهیا نباشد را، «تهاتر قراردادی» نامند.

نکات تفسیری دکترین ماده 298 قانون مدنی

تهاتر، به اقسام قانونی، قراردادی و قضایی قابل تقسیم است. از تهاتر قانونی، به تهاتر عقلی و قهری نیز، تعبیر نموده‌اند.

تهاتر موضوع این ماده، از نوع تهاتر اختیاری است.

این ماده، تخصیصی است بر ماده ۲۹۶ قانون مدنی، در مورد اختلاف در مکان پرداخت دو دین.

تأدیهٔ مخارج مربوط به نقل موضوع قرض، از محلی به محل دیگر، موجبات تحقق تهاتر قهری را فراهم می‌نماید، بدون اینکه نیازی باشد در این رابطه، توافقی صورت پذیرد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 298 قانون مدنی

1. تهاتر در صورت تفاوت در محل تأدیه دیون ممکن است.
2. برای تحقق تهاتر نیاز است که مخارج نقل موضوع قرض از محلی به محل دیگر پرداخت شود.
3. طرفین می‌توانند با توافق، حق تأدیه در محل معین را ساقط کنند.
4. مخارج مربوط به نقل موضوع قرض می‌تواند به صورت‌های مختلف پرداخت شود.
5. ساقط کردن حق تأدیه در محل معین نیازمند رضایت هر دو طرف است.

مقالات مرتبط

تحلیل فقهی و حقوقی تفاوت تهاتر با مقاصه و تقاص