ماده ۴۳۷ قانون مدنی

از ویکی حقوق
(تغییرمسیر از ماده 437 قانون مدنی)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۳۷ قانون مدنی: از حیث احکام عیب، ثمن شخصی مثل مبیع شخصی است.

مواد مرتبط

نکات توضیحی تفسیری دکترین

خیار عیب، منحصر به اعیان خارجی بوده؛ و نسبت به کلی جاری نیست.[۱] در صورتی می‌توان از حیث شمول خیار عیب، ثمن عین معین را، در حکم مبیع عین معین دانست؛ که همه شرایط مربوط به وجود خیار عیب، در ثمن نیز موجود باشد.[۲]

اگر ثمن عین معین، معیوب درآید؛ خریدار می‌تواند با استناد به خیار عیب، عقد را فسخ نموده؛ یا ارش دریافت کند.[۳]

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

همچون مبیع عین معین، خیار عیب، در ثمن عین معین نیز جاری است.[۴]

منابع

  1. ناصر کاتوزیان. قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 26. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 95684
  2. ناصر کاتوزیان. حقوق مدنی (جلد پنجم) (قواعد عمومی قراردادها، انحلال قرارداد، خیارات). چاپ 2. شرکت سهامی انتشار، 1376.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2921516
  3. مهدی شهیدی. حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین (1) (بیع، معاوضه، اجاره، جعاله، قرض، صلح). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 254860
  4. عبداله کیایی. قانون مدنی و فتاوای امام خمینی (جلد اول). چاپ 1. سمت، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 46388