ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی

ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی: در مورد ماده قبل وراث باید ضامن یا تضمینات کافیه دیگر بدهند تا در صورتی که اشخاص ثالث حقی بر اموال او داشته باشند از عهده اموال یا حق اشخاص ثالث بر آیند. تضمینات مزبور تا موقع صدور حکم موت فرضی غایب باقی خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۶۰ قانون امور حسبی
• ماده ۱۰۲۵ قانون مدنی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تضمین موضوع ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی، ممکن است معرفی شخصی به عنوان ضامن، یا رهن و وثیقه، یا وجه الضمان نقدی، یا ضمانت نامه بانکی باشد.

چنانچه برخی از ورثه غایب، از دادن تضمین امتناع ورزند؛ دادگاه برای اداره حصه آنان، امین تعیین خواهد نمود، و در صورتی که اکثر وراث غایب، قادر یا مایل به دادن تضمین نبوده؛ و یکی از آنها، به جای همه ورثه تضمین دهد؛ در این صورت همه اموال غایب، به تصرف وی داده شده و نیازی به تعیین امین، برای اداره دارایی غایب نیست.

گفتنی است وصی یا موصی له نیز، می‌تواند در صورت دادن تضمین کافی، در اموال غایب، تصرف نماید.

پس از صدور حکم موت فرضی، تصرف در اموال غایب مفقودالاثر، نیازی به تضمین ندارد؛ زیرا در این زمان، غایب، فوت شده مفروض است؛ و دیگر منافعی ندارد تا نیاز به حمایت از آن باشد.

رویه‌های قضایی

• پس از اخذ تضمین از ورثه و دادن اموال غایب به تصرف آنان، و باقی ماندن تضمین مزبور تا زمان صدور حکم موت فرضی، دیگر نیازی به نظارت دادستان بر اموال مزبور نمی‌باشد؛ مگر در مواردی که قانون امور حسبی، تصریح نموده باشد.

• نظریه شماره ۷/۹۹/۱۴۹ مورخ ۱۳۹۹/۰۲/۲۷ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دادگاه صالح به رسیدگی امور غایب مفقودالاثر

مقالات مرتبط

• استرداد مبیع در اثر افلاس مشتری در پرتو اصول موازنه
• اثرات غیبت غائب مفقود الاثر در اموال و حقوق خانوادگی