ماده ۱۲۹۷ قانون مدنی

ماده ۱۲۹۷ قانون مدنی: دفاتر تجارتی در موارد دعوای تاجری بر تاجر دیگر، در صورتی که دعوا از محاسبات و مطالبات تجارتی حاصل شده باشد، دلیل محسوب می‌شود، مشروط بر اینکه دفاتر مزبوره مطابق قانون تجارت تنظیم شده باشند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۲۹۶ قانون مدنی
• ماده ۱۲۹۸ قانون مدنی
• ماده ۶ قانون تجارت
• ماده ۱۴ قانون تجارت

نکات تفسیری دکترین ماده 1297 قانون مدنی

دفاتر تجارتی در هر صورت بر علیه نویسنده آن قابل استناد بوده، زیرا در حکم اقرار کتبی است، اما معاملاتی که تاجر برای استفاده شخصی خودش انجام می‌دهد، از حکم مندرج در ماده ۱۲۹۷ قانون مدنی، خارج بوده و مانند سایر دعاوی عمومی است.

نکات توضیحی ماده 1297 قانون مدنی

اگر مندرجات دو دفتر تجارتی با هم متعارض باشند؛ به خاطر خلاف اصل بودن اعتبار دفاتر خواهان، می‌توان چنین برداشت نمود که این دو دلیل متعارض همدیگر را خنثی می‌نمایند، البته این خنثی کردن در صورتی است که به هیچ وجه ترجیحی برای یکی از آن‌ها وجود نداشته باشد.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

• ممکن است حکم مذکور در ماده ۱۲۹۷ قانون مدنی، از مصادیق اقرار کتبی باشد.
• مانع شرعی بر اینکه شرکت و تجارتخانه رسمی ملزم به دارا بودن دفاتر مخصوصی باشند و این دفاتر بر له و علیه متعاملین حجت باشد، وجود ندارد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 1297 قانون مدنی

1. دفاتر تجارتی می‌توانند به عنوان دلیل در دعوای بین تجار استفاده شوند.
2. دعوا باید ناشی از محاسبات و مطالبات تجارتی باشد تا دفاتر تجارتی به عنوان دلیل معتبر باشند.
3. دفاتر تجارتی باید مطابق با قانون تجارت تنظیم شده باشند.
4. استفاده از دفاتر تجارتی به عنوان دلیل، مخصوص مواردی است که تاجر از تاجر دیگر دعوی دارد.

رویه های قضایی

• بر اساس رای اصراری شماره ۲۰۳–۱۳۳۰/۲/۲۸ هیئت عمومی دیوان عالی کشور، اگر دفاتر بازرگانی طرف دعوی مورد استناد قرار گیرد، در این صورت دادگاه باید به این دفاتر رسیدگی کند.
• بر اساس رای شماره ۳۶۴۰ مورخ ۱۳۰۹/۸/۱۳ دیوان عالی تمییز، دفاتر پلمپ نشده فقط دربارهٔ صاحبان آن‌ها معتبر است.

مقالات مرتبط

• شناخت تاجر حقیقی از منظر لایحۀ تجارت سال 1391 با نگاهی به مفاهیم متناظر در قانون تجارت و قانون تجارت الکترونیکی