ماده ۲۹۸ قانون مدنی

ماده ۲۹۸ قانون مدنی: اگر فقط محل تأدیه دینین، مختلف باشد تهاتر وقتی حاصل می‌شود که با تأدیهٔ مخارج مربوط به نقل موضوع قرض از محلی به محل دیگر یا به نحوی از انحا، طرفین، حق تأدیه در محل معین را ساقط نمایند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

ماده ۲۹۶ قانون مدنی

توضیح واژگان

همانند سازی دو دین به موجب قرارداد، در مواردی که شرایط تهاتر مهیا نباشد را، «تهاتر قراردادی» نامند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تهاتر، به اقسام قانونی، قراردادی و قضایی قابل تقسیم است. از تهاتر قانونی، به تهاتر عقلی و قهری نیز، تعبیر نموده‌اند.

تهاتر موضوع این ماده، از نوع تهاتر اختیاری است.

این ماده، تخصیصی است بر ماده ۲۹۶ قانون مدنی، در مورد اختلاف در مکان پرداخت دو دین.

تأدیهٔ مخارج مربوط به نقل موضوع قرض، از محلی به محل دیگر، موجبات تحقق تهاتر قهری را فراهم می‌نماید، بدون اینکه نیازی باشد در این رابطه، توافقی صورت پذیرد.

مقالات مرتبط

تحلیل فقهی و حقوقی تفاوت تهاتر با مقاصه و تقاص