ماده ۷۲۲ قانون مدنی

ماده ۷۲۲ قانون مدنی: ضامنِ ضامن حق رجوع به مدیون اصلی ندارد و باید به مضمون‌عنه خود رجوع کند و به همین طریق هر ضامنی به مضمون‌عنه خود رجوع می‌کند تا به مدیون اصلی برسد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«ترامی ضمان» به این معنی است که کسی ضامن مدیون می‌شود و سپس فرد سومی ضامنِ ضامن می‌گردد و همین گونه ضمانتها امتداد می‌یابد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مطابق این ماده، ضمانت از ضامن نیز صحیح است، و هرگاه ضمان مقید به نقل ذمه باشد، پرداخت کننده حق رجوع به مدیون اصلی را ندارد و هر ضامن به مضمون عنه خود رجوع می‌کند تا سر انجام به مدیون اصلی برسد، بر این اساس ضامن دوم فقط با ضامن اول رابطه دارد، نه با بدهکار اصلی، چرا که با وقوع ضمان دوم، ضامن اول بری می‌شود. چنانچه ضمانت‌ها به قید تضامن باشد، ذمه هر ضامن بر شمار ضامنان افزوده شده و ضمیمه آن‌ها می‌شود، پس مضمون له می‌تواند به مضمون عنه یا تمام ضامنان رجوع کند، مگر اینکه ضامنان وثیقه دین باشند که در این صورت ابتدا به مضمون عنه اصلی رجوع می‌شود، چنانچه طلبکار مضمون عنه را ابراء کند همه ضامنان نیز بری خواهد شد، زیرا ذمه ضامنان فرع بر دین مضمون عنه است.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

انما یرجع الضامن الثانی الی الضامن الاول، دون المدین الاصلی:

۱. لانه مقتضی قاعده الضمان بالاذن.

۲. لانه لم یضمن عن المدین الاصلی، فلا موجب لرجوعه علیه.

مصادیق و نمونه‌ها

• زید مدیون است و عمرو ضامن او می‌شود و سپس بکر ضامن عمرو می‌شود و پس از آن خالد، ضامن عمرو می‌شود و سپس زید که مدیون اصلی است، ضامن خالد که ضامن سوم است، می‌شود.