ماده ۱۱۴۷ قانون مدنی

ماده ۱۱۴۷ قانون مدنی: طلاق مبارات آن است که کراهت از طرفین باشد ولی در این صورت عوض باید زائد بر میزان مهر نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«مبارات» یعنی مفارقت، و طلاق مبارات مذکور در ماده ۱۱۴۷ قانون مدنی، طلاقی است که در آن، زن مالی به شوهر می‌دهد تا راضی به طلاق گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در طلاق خلع، تنها زوجه نسبت به زوج، کراهت دارد؛ اما در طلاق مبارات، همان طور که در ماده ۱۱۴۷ قانون مدنی پیش بینی شده است، کراهت دو طرفه است، البته آثار طلاق‌های خلع و مبارات، یکسان است. در طلاق خلع و مبارات، زوجه حق رجوع به مابذل را دارد، و طلاق خلع و مبارات، تا زمانی که زن، به مابذل رجوع ننموده؛ بائن است، همچنین معلق یا مشروط بودن بذل مال، در طلاق خلع و مبارات، صحیح نیست.

در صیغه مبارات، ممکن است الفاظی که مشتق از «طلاق» یا «مبارات» است؛ دلالت بر جدایی بین زوجین نمایند.

در مبارات، زوجین می‌توانند شخصی را، به عنوان وکیل مشترک، انتخاب نموده تا فدیه را تعیین نماید، چنانچه در مبارات، فدیه بیشتر از مهریه زوجه باشد؛ طلاق، صحیح بوده؛ اما مرد نسبت به مازاد بر مهر، حقی نخواهد داشت.

نکات توضیحی

به نظر برخی از حقوقدانان، در مبارات، قسمت مازاد بر فدیه، هبه بوده؛ و تابع قواعد عمومی حقوق می‌باشد.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

به دلالت روایتی از امام صادق و اجماع، در مبارات، فدیه نباید مازاد بر مهریه تعیین گردد.

سوابق فقهی

فدیه در طلاق خلع، باید از شرایط صحت مهر، برخوردار باشد؛ البته در خلع، میزان فدیه مطرح نیست، اما در مبارات، مالی را که زن، به شوهر اعطا می‌نماید؛ نباید بیشتر از مهریه او باشد.

زوجه می‌تواند برای تعیین فدیه، وکیل اختیار نماید؛ و وکیل او نمی‌تواند فدیه را به میزانی بیش از مهرالمثل تعیین کند.

رویه‌های قضایی

• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره دلالت اعطای وکالت در طلاق اعم از مبارات و خلع بر حق قبول مابذل

مقالات مرتبط

• ماهیت حقوقی طلاق خلع
• ضرورت ابلاغ اراده و حفظ مصلحت در اعمال حقوقی