ماده ۱۸۰ قانون مدنی

ماده ۱۸۰ قانون مدنی: شکار حیوانات اهلی و حیوانات دیگری که علامت مالکیت در آن باشد موجب تملک نمی‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

قانون شکار و صید

توضیح واژگان

مقصود از «شکار»، گرفتن حیوان به طرقی مثل انداختن تیر به سمت اوست.

همچنین به فرآیندی که جهت بیرون آوردن موجودات آبی، از زیستگاه طبیعی آنان صورت می‌پذیرد؛ «صید» گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

صید و شکار، در دسته مباحات اصلی قرار دارند. حیواناتی که از قابلیت شکار برخوردار بوده و دارای مالک خاص نباشند؛ در زمره اموال مباح قرار داشته و شکار آنان، با رعایت موازین قانونی امکان پذیر است. حیوانی که موضوع شکار است؛ باید از مباحات باشد، وجود علائم مالکیت در حیوان، دلیل مباحه نبودن آن است.

حیوان اهلی را نمی‌توان شکار نمود؛ زیرا این گونه حیوانات؛ غالباً و بلکه همیشه، دارای مالک هستند. شکار آن دسته از حیوانات وحشی، که در آنان، علائم تملک وجود دارد نیز ممنوع است.

حیواناتی را که در آنها، آثار تملک، نظیر قلاده و … نمایان است؛ نمی‌توان شکار نمود، مگر پس از تحقیق و پیدا نشدن مالک آن، بنابراین شکار، نسبت به حیوانات فاقد مالک، امکان پذیر است.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

رنگی بودن بالهای پرنده، نشانه مملوک بودن او بوده و درنتیجه شکار چنین حیوانی ممنوع است.

انتقادات

قانونگذار، باید متذکر می‌شد که صید حیوانات، برخلاف مقررات خاص شکار، ممنوع است.

مصادیق و نمونه‌ها

• مشاهده مرغ خانگی در محله‌ها، یا وجود طوطی در مناطق سردسیر، نشانه مملوک بودن آنها است.