ماده ۹۵۶ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۹۵۵ قانون مدنی]]
* [[ماده ۹۵۷ قانون مدنی]]
* [[ماده ۲ قانون داوری تجاری بین‌المللی]]
* [[ماده ۲ قانون داوری تجاری بین‌المللی]]
* [[ماده ۱۰۱۸ قانون مدنی]]
* [[ماده ۱۰۱۸ قانون مدنی]]
خط ۱۳: خط ۱۵:
برابر با [[منشور ملل متحد]]، انسان به محض تولد، از [[حقوق بشر]]، برخوردار می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سقط جنین (مجموعه مقالات سمینار میان رشته‌ای سقط جنین) (بررسی سقط جنین از منظر پزشکی، حقوقی، فقهی، اخلاقی، فلسفی، روانشناختی و جامعه‌شناسی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1148896|صفحه=|نام۱=جمعی از نویسندگان|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> در حقوق آلمان و ایتالیا، صرف زنده متولد شدن را برای اهلیت، کافی دانسته‌اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=406252|صفحه=|نام۱=|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> اما در حقوق فرانسه، قابلیت بقا را برای اعطای شخصیت به انسان، لازم دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5136408|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=1}}</ref>
برابر با [[منشور ملل متحد]]، انسان به محض تولد، از [[حقوق بشر]]، برخوردار می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سقط جنین (مجموعه مقالات سمینار میان رشته‌ای سقط جنین) (بررسی سقط جنین از منظر پزشکی، حقوقی، فقهی، اخلاقی، فلسفی، روانشناختی و جامعه‌شناسی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1148896|صفحه=|نام۱=جمعی از نویسندگان|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> در حقوق آلمان و ایتالیا، صرف زنده متولد شدن را برای اهلیت، کافی دانسته‌اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=406252|صفحه=|نام۱=|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> اما در حقوق فرانسه، قابلیت بقا را برای اعطای شخصیت به انسان، لازم دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5136408|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=1}}</ref>


== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
== نکات تفسیری دکترین ==
اصل، بر برخورداری انسان از [[اهلیت تمتع|حق تمتع]] است؛ مگر در مواردی که بنا بر مصالح اجتماعی، توسط قانونگذار ممنوع شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=11228|صفحه=|نام۱=سیدحسین|نام خانوادگی۱=صفایی|چاپ=11}}</ref>
اصل، بر برخورداری انسان از [[اهلیت تمتع|حق تمتع]] است؛ مگر در مواردی که بنا بر مصالح اجتماعی، توسط قانونگذار ممنوع شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=11228|صفحه=|نام۱=سیدحسین|نام خانوادگی۱=صفایی|چاپ=11}}</ref>


خط ۲۳: خط ۲۵:
شخصیت مدنی انسان، نظیر برخورداری از نام، حق انسان بر تصویر و فیلم خود، و … شایسته حمایت است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3109140|صفحه=|نام۱=مراد|نام خانوادگی۱=مقصودی|چاپ=2}}</ref> محرومیت از اهلیت، با اصول «[[آزادی]]» و «برابری» مندرج در [[قانون اساسی]]، [[تعارض]] دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شخصیت حقوقی (حقوق مدنی، حقوق تجارت، حقوق اساسی، حقوق بین‌الملل خصوصی و عمومی، حقوق اداری و کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=بهنامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1167320|صفحه=|نام۱=محمدجواد|نام خانوادگی۱=صفار|چاپ=1}}</ref>
شخصیت مدنی انسان، نظیر برخورداری از نام، حق انسان بر تصویر و فیلم خود، و … شایسته حمایت است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3109140|صفحه=|نام۱=مراد|نام خانوادگی۱=مقصودی|چاپ=2}}</ref> محرومیت از اهلیت، با اصول «[[آزادی]]» و «برابری» مندرج در [[قانون اساسی]]، [[تعارض]] دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شخصیت حقوقی (حقوق مدنی، حقوق تجارت، حقوق اساسی، حقوق بین‌الملل خصوصی و عمومی، حقوق اداری و کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=بهنامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1167320|صفحه=|نام۱=محمدجواد|نام خانوادگی۱=صفار|چاپ=1}}</ref>


== رویه‌های قضایی ==
 
== نکات توصیفی هوش مصنوعی ==
{{هوش مصنوعی (ماده)}}
# اهلیت برای دارا بودن حقوق با زنده متولد شدن آغاز می‌شود.
# حقوق قانونی انسان پس از مرگ او پایان می‌یابد.
# شرط شروع برخورداری از حقوق، زنده متولد شدن است.
# مرگ نقطه پایان این حقوق است.
# ماده به پیوند میان حیات و حقوق قانونی اشاره دارد.
# این ماده به وضوح آغاز و پایان دوره‌ای را که فرد می‌تواند حقوق مدنی را دارا باشد، مشخص می‌کند.
 
== رویه های قضایی ==
* [[رای دادگاه درباره اقامه دعوی به طرفیت متوفی متوفی (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۲۱۳۰۷۰۰۰۱۰)]]
* [[رای وحدت رویه شماره 732 مورخ 1393/1/19 هیات عمومی دیوان عالی کشور|رای وحدت رویه شماره ۷۳۲ مورخ ۱۳۹۳/۱/۱۹ هیئت عمومی دیوان عالی کشور]]
* [[رای وحدت رویه شماره 732 مورخ 1393/1/19 هیات عمومی دیوان عالی کشور|رای وحدت رویه شماره ۷۳۲ مورخ ۱۳۹۳/۱/۱۹ هیئت عمومی دیوان عالی کشور]]
* [[رای دادگاه درباره اثر وکالتنامه نسبت به اموال آینده موکل (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۷)]]
* [[رای دادگاه درباره اثر وکالتنامه نسبت به اموال آینده موکل (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۷)]]

نسخهٔ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۰

ماده ۹۵۶ قانون مدنی: اهلیت برای دارا بودن حقوق با زنده متولد شدن انسان شروع و با مرگ او تمام می‌شود.

مواد مرتبط

مطالعات تطبیقی

برابر با منشور ملل متحد، انسان به محض تولد، از حقوق بشر، برخوردار می‌شود.[۱] در حقوق آلمان و ایتالیا، صرف زنده متولد شدن را برای اهلیت، کافی دانسته‌اند،[۲] اما در حقوق فرانسه، قابلیت بقا را برای اعطای شخصیت به انسان، لازم دانسته‌اند.[۳]

نکات تفسیری دکترین

اصل، بر برخورداری انسان از حق تمتع است؛ مگر در مواردی که بنا بر مصالح اجتماعی، توسط قانونگذار ممنوع شده‌است.[۴]

یکی از حقوقدانان، به جای (اهلیت تمتع)، استفاده از لفظ «اهلیت تملک» را، پیشنهاد نموده‌است؛ زیرا به نظر ایشان، اهلیت تمتع، اعم از توانایی دارا شدن حق، و نیز شایستگی لازم، برای اجرای آن است.[۵]

منظور از واژه «حقوق» در این ماده، فقط حقوق مدنی است.[۶][۷] و اهلیت برای برخورداری از حقوق سیاسی، نظیر حق رأی، به محض تولد، شروع نخواهد شد.[۸]

نکات توضیحی

شخصیت مدنی انسان، نظیر برخورداری از نام، حق انسان بر تصویر و فیلم خود، و … شایسته حمایت است.[۹] محرومیت از اهلیت، با اصول «آزادی» و «برابری» مندرج در قانون اساسی، تعارض دارد.[۱۰]


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. اهلیت برای دارا بودن حقوق با زنده متولد شدن آغاز می‌شود.
  2. حقوق قانونی انسان پس از مرگ او پایان می‌یابد.
  3. شرط شروع برخورداری از حقوق، زنده متولد شدن است.
  4. مرگ نقطه پایان این حقوق است.
  5. ماده به پیوند میان حیات و حقوق قانونی اشاره دارد.
  6. این ماده به وضوح آغاز و پایان دوره‌ای را که فرد می‌تواند حقوق مدنی را دارا باشد، مشخص می‌کند.

رویه های قضایی

مقالات مرتبط

منابع

  1. سقط جنین (مجموعه مقالات سمینار میان رشته‌ای سقط جنین) (بررسی سقط جنین از منظر پزشکی، حقوقی، فقهی، اخلاقی، فلسفی، روانشناختی و جامعه‌شناسی). چاپ 1. سمت، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1148896
  2. حقوق مدنی. چاپ 1. طه، 1375.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 406252
  3. علی عباس حیاتی. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین). چاپ 1. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5136408
  4. سیدحسین صفایی. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال). چاپ 11. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 11228
  5. محمدحسین ساکت. حقوق مدنی (جلد اول) (شخصیت و اهلیت در حقوق مدنی). چاپ 1. جنگل، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1268176
  6. حقوق مدنی. چاپ 1. طه، 1375.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 406464
  7. محمد امینیان مدرس. مفقودان و ایثارگران از دیدگاه حقوقی و قوانین حمایتی. چاپ 1. آستان قدس رضوی، 1380.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 73416
  8. حقوق مدنی. چاپ 1. طه، 1375.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 406468
  9. مراد مقصودی. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین). چاپ 2. خرسندی، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3109140
  10. محمدجواد صفار. شخصیت حقوقی (حقوق مدنی، حقوق تجارت، حقوق اساسی، حقوق بین‌الملل خصوصی و عمومی، حقوق اداری و کیفری). چاپ 1. بهنامی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1167320