ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۳ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی: اشارهٔ شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.


مواد مرتبط

توضیح واژگان

منظور از «اقرار» در ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی، بیان حقی به نفع دیگری و به ضرر خود می‌باشد.[۱]

نکات تفسیری دکترین

اقرار شفاهی، ممکن است با لفظ یا اشاره، در دادگاه یا خارج از محکمه، واقع گردد.[۲] اقرار لال با اشاره، به شرطی که قابل فهم باشد؛ صحیح است،[۳] خواه لال بودن شخص، ناشی از کر بودن، یا عامل دیگری باشد.[۴]

نکات توضیحی

شخصی که عاجز از بیان برخی الفاظ است؛ می‌تواند با لفظ یا اشاراتی که دلالت بر مقصود وی نمایند؛ اقرار را جاری سازد.[۵][۶]

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. اقرار می‌تواند به صورت اشاره انجام شود.
  2. اشاره از سوی افراد لال معتبر است.
  3. اشاره باید صریحاً و به وضوح مفهوم اقرار را منتقل کند.
  4. قانون مدنی به نیازهای افراد دارای ناتوانی جسمی توجه دارد.
  5. اقرار به وسیله اشاره باید دارای وضوح و شفافیت کافی باشد تا سوءتفاهمی به وجود نیاید.

مقالات مرتبط

منابع

  1. عباس ایمانی. فرهنگ اصطلاحات حقوق کیفری. چاپ 2. نامه هستی، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1307960
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 82768
  3. محمد بروجردی عبده. کلیات حقوق اسلامی. چاپ 1. رهام، 1381.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3572616
  4. حسینقلی حسینی نژاد. ادله اثبات دعوی. چاپ 2. دانش نگار، 1381.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 203204
  5. عبدالرسول دیانی. ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری. چاپ 1. تدریس، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1639072
  6. یداله بازگیر. قانون مدنی در آینه آرای دیوانعالی کشور (ادله اثبات دعوا و احکام راجع به آنها). چاپ 2. فردوسی، 1383.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 591616
  7. آیت اله خلیل قبله ای خویی. قواعد فقه (جلد اول) (بخش جزا). چاپ 4. سمت، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 829448
  8. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 80612