ماده ۴۴۷ قانون مدنی

ماده ۴۴۷ قانون مدنی: هرگاه شرط خیار برای شخصی غیر از متعاملین شده باشد منتقل به ورثه نخواهد شد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۴۶ قانون مدنی
• ماده ۴۴۸ قانون مدنی

فلسفه و مبانی نظری

شخص ثالث را نمی‌توان صاحب خیار شرط محسوب داشت؛ تا با فوت وی، امکان انتقال خیار به ورثه اش وجود داشته باشد؛ بلکه ثالث، تنها معتمد و داور بین طرفین بوده؛ و سمت او نیز، قائم به شخص است.

نکات تفسیری دکترین ماده 447 قانون مدنی

در مواردی که طرفین، برای ثالث، حق خیار شرط قائل می‌شوند؛ در واقع او را داور میان خود قرار می‌دهند؛ که بدیهی است با فوت ثالث و ازاله منصب او، ورثه وی نمی‌توانند نسبت به خیار مزبور، ادعایی داشته باشند، بنابراین خیار مؤامره، از طریق ارث منتقل نمی‌گردد.

اگر خیار شرط، برای ثالث قرار داده شده باشد؛ در این صورت با توجه به اینکه وی، وکیل کسی است که شرط به نفع او مقرر گردیده؛ با فوت ثالث، حق خیار به ورثه او تعلق نیافته؛ و به موکل وی، یعنی یکی از متعاملین انتقال می‌یابد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 447 قانون مدنی

1. شرط خیار می‌تواند برای شخصی غیر از طرفین معامله تعیین شود.
2. در صورتی که شرط خیار به نفع شخص ثالثی ایجاد شده باشد، این حق با مرگ او به ورثه‌اش منتقل نمی‌شود.
3. انتقال حق شرط خیار در صورت تعیین آن برای غیر متعاملین به ورثه امکان‌پذیر نیست.

مقالات مرتبط

انتقال خیار در حقوق ایران