ماده ۵۰۷ قانون مدنی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۵۰۷ قانون مدنی: در اجارهٔ حیوان، تعیین منفعت، یا به تعیین مدت اجاره است یا به بیان مسافت و محلی که راکب یا محمول باید به آن جا حمل شود.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مورد اجاره، باید به نحوی تعیین گردد؛ که رفع جهل و غرر نماید؛ بنابراین، یا باید مورد اجاره، برای مدتی معین، موضوع عقد قرار گیرد، مانند اجاره اسب، با تعیین مبدأ، و برای مدت ۲۰ روز، یا اینکه با تعیین مسافت، از مکانی معین به مکان معین دیگر، از عین مستأجره رفع غرر شود، و اگر هم مدت و هم مسافت مجهول باشند؛ بی تردید اجاره، باطل است، و اگر گاوی را برای شیار زمین مزروعی اجاره دهند؛ باید مقدار زمین، از حیث جریب یا هکتار معلوم باشد، و نوع زمین هم، از حیث سستی، سختی، خاکی، ریگی و سنگستان بودن، با رؤیت یا وصف مشخص شود.[۱]
مطالعات فقهی
سوابق فقهی
در اجاره حیوان، تعیین منفعت، از طریق زمان و مسافت صورت میپذیرد.[۲]
منابع
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد اول). چاپ 3. گنج دانش، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 237416
- ↑ آیت اله سیدمحمد موسوی بجنوردی. قواعد فقهیه (جلد دوم). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 371388