ماده ۴۵ قانون مدنی

ماده ۴۵ قانون مدنی: در موارد فوق حق انتفاع را فقط دربارهٔ شخص یا اشخاصی می‌توان برقرار کرد که در حین ایجاد حق مزبور وجود داشته باشند ولی ممکن است حق انتفاع تبعاً برای کسانی هم که در حین عقد به وجود نیامده‌اند برقرار شود و مادامی که صاحبان حق انتفاع موجود هستند حق مزبور باقی و بعد از انقراض آن‌ها حق زایل می‌گردد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۴ قانون مدنی
• ماده ۴۶ قانون مدنی

ماده ۶۹ قانون مدنی

توضیح واژگان

به حقی که به موجب آن دارنده حق بدون تملک منفعت مال می‌تواند از عین مال غیر بهره‌مند گردد؛ «حق انتفاع» گویند.

نکات تفسیری دکترین

اگر حق انتفاع به اعتبار شخصیت منتفع، انشاء گردد؛ نسبت به وراث او نیز نافذ است. حق انتفاع به نفع معدوم و به تبع موجود، به دو دسته صریح و ضمنی، قابل تقسیم است: حق انتفاع به نفع معدوم و به تبع موجود، به صورت ضمنی، در موردی قابل تصور است که عمری، بنابر توافق طرفین تا زمان حیات مالک معتبر بوده و با فوت منتفع، وراث او می‌توانند تا وقتی که حابس زنده است؛ از منافع مال مزبور بهره‌مند گردند. ایجاد حق انتفاع برای حمل، صحیح است؛ مشروط بر اینکه زنده متولد گردد.

ممکن است حق انتفاع، مرکب از عمری و رقبی باشد؛ به‌طور مثال، مالک، این حق را برای منتفع، تا زمان حیات وی و برای وراث منتفع به مدت ده سال پس از مرگ او ایجاد نماید.

مصادیق و نمونه ها

• اگر زید، حق انتفاع از ملک خود را به عمرو، و پس از آن، به وراث منتفع واگذار نماید؛ چنین حبسی صحیح است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. حق انتفاع باید برای شخص یا اشخاصی که در زمان ایجاد حق وجود دارند، برقرار شود.
2. حق انتفاع می‌تواند برای افرادی که در زمان عقد وجود ندارند هم به صورت تبعی برقرار شود.
3. حق انتفاع تا زمانی که صاحبان حق زنده باشند، باقی می‌ماند.
4. با انقراض صاحبان حق، حق انتفاع از بین می‌رود.

مقالات مرتبط

• کارکرد فرض قانونی در نظام‌ های حقوقی