ماده ۶۳۶ قانون مدنی

ماده ۶۳۶ قانون مدنی: عاریه‌دهنده علاوه بر اهلیت باید مالک منفعت مالی باشد که عاریه می‌دهد اگر چه مالک عین نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۶۳۵ قانون مدنی
• ماده ۶۳۷ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین

با توجه به اینکه صاحب حق انتفاع، مالک منافع محسوب نمی‌شود، پس برای عاریه دادن، معیر باید مالک منافع باشد، همچنین تاجری که ورشکسته شده‌است نمی‌تواند مال خود را عاریه دهد، چرا که مالک منافع نیست، و اهلیت تبرع ندارد، البته غیر مالک می‌تواند عین مستعاره را فضولتا به عاریه بدهد با این توضیح که نفوذ آن منوط به اجازه مالک است.

یکی از دلایلی که صحت عاریه را در مالکیت منافع احصاء کرده و حق انتفاع را در آن صحیح نمی‌داند، این است که در عرف، علت عمده حق انتفاع دادن، شخصیت مستعیر است لذا ممکن است شرط مباشرت در استفاده از آن به صورت ضمنی لحاظ شده‌ باشد؛ بنابراین ملاک واضحی برای جواز عاریه دادن منتفع وجود ندارد، با این حال برخی از حقوقدانان آن را در صورتی که قصد مباشرت نشده باشد، پذیرفته‌اند.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

فتوای برخی از معاصرین نیز، موید حکم این ماده است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. عاریه‌دهنده باید اهلیت قانونی داشته باشد.
2. عاریه‌دهنده باید مالک منفعت مالی باشد که به عاریه می‌دهد، حتی اگر مالک عین نباشد.
3. اهلیت قانونی شامل داشتن قدرت تصمیم‌گیری و عدم محدودیت قانونی است.
4. مالک منفعت بودن به معنای داشتن حق قانونی بهره‌برداری از مال است.
5. مالک نبودن عین به معنای نداشتن مالکیت مستقیم بر خود مال است، اما به شرطی که مالک منفعت آن باشید، می‌توانید آن را به عاریه دهید.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1434 مورخ 1400/02/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره وضعیت حقوقی فسخ در معاملات متعدد