ماده ۷۴۶ قانون مدنی

ماده ۷۴۶ قانون مدنی: در موارد ذیل کفیل بری می‌شود:

1. در صورت حاضر کردن مکفول به نحوی که متعهد شده‌است؛
2. در صورتی که مکفول در موقع مقرر شخصاً حاضر شود؛
3. در صورتی که ذمهٔ مکفول به نحوی از انحاء از حقی که مکفول‌له بر او دارد بری شود؛
4. در صورتی که مکفول‌له کفیل را بری نماید؛
5. در صورتی که حق مکفول‌له به نحوی از انحاء به دیگری منتقل شود؛
6. در صورت فوت مکفول.

• مشاهده ماده قبلی

• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

اسباب سقوط تعهدات کفیل سابقاً در ماده ۱۳۶ مکرر قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ بیان شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در این ماده در مورد فوت کفیل، حکمی بیان نشده و می‌توان ادعا کرد که فوت کفیل، تعهد او را از بین نبرده و ورثه ملزم به احضار مکفول عنه می‌باشند، اما این ادعا صحیح نیست چرا که تعهد به احضار، به شخصیت کفیل ارتباط دارد و نفوذ معنوی و رابطه او با مکفول چنین اقدامی را میسر می‌سازد، لذا مانند سایر تعهدات قائم به شخص با فوت متعهد، تعهد ساقط می‌شود، اما چنانچه در زمان موعد احضار، کفیل زنده باشد و به عهد خود عمل ننماید و دین مکفول عنه بر ذمه او قرار گیرد، در این فرض با فوت او پرداخت دین به عهده ورثه بوده و از ترکه اخذ می‌گردد، همچنین اگر مکفول عنه در زمان موعد احضار زنده باشد و کفیل به تعهد خود عمل ننماید، فوت مکفول نیز موجب بری شدن کفیل نخواهد شد و وی ملزم به پرداخت دین مکفول می‌باشد.

در مورد احضار مکفول نیز چنانچه شخص ثالثی مکفول را احضار نماید، کفیل بری شده و مکفول له نمی‌تواند از قبول امتناع نماید.

شایان ذکر است که چنانچه شخص حقوقی مانند شرکت سهامی، کفیل به احضار شخصی باشد، با انحلال شرکت، کفالت نیز منحل می‌شود، چرا که انحلال شرکت مانند موت در اشخاص حقیقی است.

مقالات مرتبط

• اثر حجر و ورشکستگی کفیل بر عقد کفالت

• ماهیت تعهد کفیل؛ تعهدی تخییری یا بدلی؟