ماده ۱۱۵۲ قانون مدنی

ماده ۱۱۵۲ قانون مدنی: عدهٔ فسخ نکاح و بذل مدت و انقضای آن در مورد نکاح منقطع در غیرحامل دو طهر است مگر این که زن با اقتضای سن عادت زنانگی نبیند که در این صورت ۴۵ روز است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«طهر» در لغت، یعنی پاکیزه شدن، و منظور از طهر در ماده ۱۱۵۲ قانون مدنی، فاصله بین دو عادت ماهانه می باشد.

فلسفه و مبانی نظری ماده

مقصود از عده، جلوگیری از اختلاط نسب است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در موارد زیر، زن باید عده نگه دارد: طلاق، فسخ نکاح، فوت شوهر، زوال اشتباه در وطی به شبهه، انقضاء یا بذل مدت در متعه. عده فسخ نکاح و انقضاء و بذل مدت، در رابطه با زوجه منقطعه، در صورتی که غیرمدخوله بوده؛ و حامله یا یائسه نباشد؛ دو طهر است.

برخی از حقوقدانان، علت طولانی‌تر بودن عده در نکاح دائم، نسبت به نکاح موقت را (که در ماده ۱۱۵۲ قانون مدنی نیز مورد اشاره قرار گرفته است)، شأن و منزلت والای ازدواج دائمی، از منظر اخلاق اجتماعی دانسته و قانونگذار را نیز، چندان متمایل به انحلال این نکاح، و ازدواج زن با مردی دیگر نمی‌دانند.

نکات توضیحی

مدت عده فسخ نکاح، در نکاح دائم و موقت، متفاوت است.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

با استناد به روایتی از امام باقر و همچنین روایتی از امام صادق، عده زن منقطعه، ۴۵ روز است.

به موجب روایتی از امام صادق، پس از انحلال نکاح موقت، زوج می‌تواند در ایام عده، به همسر منقطعه خود، رجوع نماید.