ماده ۵۲۲ قانون مدنی

ماده ۵۲۲ قانون مدنی: در عقد مزارعه لازم نیست که متصرف زمین، مالک آن هم باشد ولی لازم است که مالک منافع بوده باشد یا به عنوانی از عناوین از قبیل ولایت و غیره حق تصرف در آن را داشته باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۲۱ قانون مدنی
• ماده ۵۲۳ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 522 قانون مدنی

نیازی نیست که مزارع، مالک عین زمین باشد، بلکه مالکیت او نسبت به منافع آن نیز کفایت می‌کند؛ زیرا در عقد مزبور، زمین به اعتبار منافع خود، موضوع معامله واقع گردیده‌است، اما اگر مزارع، نه مالک زمین باشد و نه مأذون از سوی مالک، در این صورت مزارعه، فضولی خواهد بود.

لازم به ذکر است که «مالکیت منافع» و «حق انتفاع»، هر دو از حقوق عینی بوده؛ اما دو مفهوم جداگانه و مستقل به‌شمار می‌آیند، و از آنجا که دارنده حق انتفاع، نسبت به منافع ملک مورد تصرف خویش، مالکیتی ندارد؛ نمی‌تواند زمین مورد انتفاع را، موضوع مزارعه قرار دهد.

مصادیق و نمونه ها

• با اذن مرتهن، می‌توان زمین مرهونه را، موضوع عقد مزارعه با ثالث قرار داد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 522 قانون مدنی

1. در عقد مزارعه، لزومی ندارد که متصرف زمین، مالک زمین باشد.
2. متصرف باید مالک منافع زمین باشد.
3. متصرف می‌تواند حق تصرف در زمین را به عنوان‌های قانونی مانند ولایت داشته باشد.
4. داشتن حق تصرف در زمین به واسطه عناوین مختلف، برای متصرف لازم است.

پایان نامه و رساله های مرتبط

• آثار امتناع مشتری از پرداخت ثمن در حقوق ایران و انگلیس

مقالات مرتبط

• نگرش تحلیلی بر نقش تقصیر در ضمان ناشی از تسبیب در فقه اسلامی‏ و حقوق ایران‏