ماده ۹۶۰ قانون مدنی

ماده ۹۶۰ قانون مدنی: هیچ‌کس نمی‌تواند از خود سلب حریت کند یا در حدودی که مخالف قوانین یا اخلاق حسنه باشد از استفاده از حریت خود صرف نظر نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

مفاد این ماده، از حقوق فرانسه اقتباس گردیده‌است.

حریت به مفهوم امروزی، محصول دوران جدید (پس از رنسانس) است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اقرار به بردگی، مسموع نیست؛ چون مستلزم سلب حریت می‌باشد.

عقدی که متضمن، سلب حریت باشد؛ باطل است.

منع آزادی جسمانی و معنوی و قراردادی، که برخلاف اخلاق حسنه باشد؛ نامشروع و باطل است.

وجه التزامی که حریت متعهد را، برخلاف اخلاق حسنه، به خطر انداخته؛ و وضعیت اقتصادی او را به شدت، تحت تأثیر قراردهد؛ باید توسط دادگاه تقلیل یابد.

به دلیل گسترده‌تر بودن مفهوم «سلب حریت» نسبت به «سلب حقوق مدنی»، ماده ۹۵۹ قانون مدنی، اخص از این ماده می‌باشد.

انتقادات

تفاوت بین قسمت‌های اول و دوم این ماده، به خوبی معلوم نیست. شاید بتوان شق اول ماده را، مربوط به حق تمتع، و شق دوم را، ناظر به حق استیفا دانست.

مقالات مرتبط

• تأثیر حقوق بشر مبتنی بر کرامت اجتماعی در حقوق قراردادها در حقوق ایران و رویه قضایی اروپایی
• اعمال حقوق بشر در روابط خصوصی
• تاثیرحقوق بنیادین بشری بر آزادی قراردادی