ماده ۹۹ قانون مدنی

ماده ۹۹ قانون مدنی: هیچ‌کس حق ندارد ناودان خود را به طرف ملک دیگری بگذارد یا آب باران از بام خود به بام یا ملک همسایه جاری کند یا برف بریزد مگر به اذن او.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۹۸ قانون مدنی
• ماده ۱۰۰ قانون مدنی

توضیح واژگان

به از بین رفتن منع قانونی، توسط مقنن یا شخصی معین، به نفع اشخاصی معلوم یا نامشخص «اذن» گویند و به عبارت دیگر به موافقت مالک، جهت تصرف دیگری در مال او را اذن نامند.

فلسفه و مبانی نظری

مبنای این ماده، اصل «مالکیت هر ملک، محدّد مالکیت همسایه است»، می‌باشد.

نکات تفسیری دکترین ماده 99 قانون مدنی

حق ارتفاق، به سه نوع ارضی، شخصی و تیولی قابل تقسیم است.

اگر کسی، بدون اذن مالک، ناودان خود را به طرف ملک دیگری بگذارد یا آب باران از بام خود، به بام یا ملک همسایه جاری کند یا برف بریزد؛ مرتکب تجاوز به حق غیر گردیده و مسئول است، زیرا محدود نمودن مالکیت دیگران، جز با اذن آنها، امکان‌پذیر نیست.

اگر آب ناودان خانه شخصی، از زمان‌های گذشته، در حیاط خانه همسایه می‌ریخته‌ است و لازم، جایز یا غاصبانه بودن چنین حقی معلوم نباشد؛ باید حکم به صحت حق ارتفاق مزبور نمود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 99 قانون مدنی

1. ممنوعیت نصب ناودان به سمت ملک دیگران بدون اجازه
2. جلوگیری از جریان آب باران به بام یا ملک همسایه بدون اذن
3. عدم اجازه ریختن برف به ملک همسایه مگر با اجازه مالک
4. نیاز به اخذ اذن از مالک قبل از هرگونه اقدام مرتبط با ناودان یا آب و برف
5. حراست از حقوق همسایگان در حفاظت از ملک خود در برابر اقدامات تأثیرگذار محیطی