ماده ۱۰۱۰ قانون مدنی

ماده ۱۰۱۰ قانون مدنی: اگر ضمن معامله یا قراردادی طرفین معامله یا یکی از آن‌ها برای اجرای تعهدات حاصله از آن معامله محلی غیر از اقامتگاه حقیقی خود انتخاب کرده باشد نسبت به دعاوی راجعه به آن معامله محلی که انتخاب شده‌است اقامتگاه او محسوب خواهد شد و همچنین است در صورتی که برای ابلاغ اوراق دعوی و احضار و اخطار محلی را غیر از اقامتگاه حقیقی خود معین کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۲ قانون صدور چک
• ماده ۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تعیین اقامتگاه موضوع این ماده، ممکن است به صورت صریح یا ضمنی، صورت پذیرد، همچنین تعیین اقامتگاه موضوع این ماده، باید به اطلاع طرف مقابل رسیده؛ و در مواردی نیز، با توافق او صورت پذیرد.

در صورتی که خواهان در دادخواست، محلی را غیر از اقامتگاه حقیقی خود، معین کند؛ مهلت‌های مربوط به ابلاغ اوراق دادرسی، پاسخ یا حضور در دادگاه، با توجه به این اقامتگاه، صورت می‌پذیرد؛ نه اقامتگاه حقیقی شخص.

اگر اقامتگاه قراردادی طرفین، به نفع هر دو آنها یا خوانده، مورد توافق قرار گرفته باشد؛ در این صورت خواهان نمی‌تواند در دادخواست، و در ستون مشخصات خوانده، نشانی دیگری را ذکر نماید؛ ولی اگر تعیین اقامتگاه قراردادی، فقط به نفع خواهان بوده باشد؛ در چنین فرضی، وی مخیر است در قید یکی از دو اقامتگاه حقیقی یا قراردادی خوانده در دادخواست.

صلاحیت دادگاه مورد توافق طرفین، در صورتی مناط اعتبار است که برابر با مقررات دادرسی، فقط دادگاه محل اقامت خوانده، صالح برای رسیدگی به دعوی مزبور باشد.

رسیدگی به دعاوی طاری، در صلاحیت دادگاهی است که برای رسیدگی به دعوای اصلی، صالح است، حتی اگر صلاحیت دادگاه مزبور، با توجه به اقامتگاه قراردادی طرفین، تعیین شده باشد.

رویه‌های قضایی

• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره دادگاه صالح رسیدگی دعوی صدور گواهی عدم سازش در موردی که زوج در زندان است.
• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره (۱)- دادگاه صالح در دعوای ابطال رای داور (۲)- شرط انتخاب اقامتگاه موضوع ماده ۱۰۱۰۱ قانون مدنی

مقالات مرتبط

• تعیین حوزه صالح مالیاتی در معاهدات مالیاتی دوجانبه و مقابله با سوءاستفاده از مفهوم «مقر دائمی»