ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی''': اقرار به نفع متوفی دربارهٔ ورثهٔ او مؤثر خواهد بود. | '''ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی''': [[اقرار]] به نفع [[متوفی]] دربارهٔ [[وارث|ورثهٔ]] او مؤثر خواهد بود. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۲۶۶ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۲۶۶ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۲۶۸ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۲۶۸ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
منظور از «وارث» در '''ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی'''، کسی است که در صورت برخورداری از شرایط [[ارث]] و مبرا بودن از [[موانع ارث|موانع ارث بری]]، [[ترکه]] میت به او [[انتقال قهری|انتقال]] می یابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ترمینولوژی فقه اصطلاح شناسی فقه امامیه|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=پیک کوثر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4252640|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=مسجدسرایی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
اقرار به نفع متوفی، | اقرار به نفع متوفی، در صورتی دربارهٔ ورثهٔ او، مؤثر است که موضوع آن، قابل انتقال از طریق ارث باشد؛ مثلاً [[اباحه]] [[حق انتفاع|انتفاع]]، به ارث نمی‌رسد؛ پس اقرار به آن نیز، نسبت به وراث [[مقر له|مقرٌله]]، اثری ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=213872|صفحه=|نام۱=سیدعلی|نام خانوادگی۱=حائری شاه باغ|چاپ=3}}</ref> | ||
متوفی دارای [[شخصیت حقوقی]] بوده؛ و ورثه وی، به [[قائم مقام|قائم مقامی]] او، از اقرار برای میت، نفع می‌برند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=82700|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref> | |||
اقرار | == نکات توضیحی == | ||
اقرار به نفع متوفی، اقرار به [[حق]] سابق است؛ و این حق، در دوران حیات میت، و در واقع، زمانی که او، دارای [[اهلیت تمتع]] بوده، ایجاد شده است، پس چنین اقراری، بلااشکال است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=تدریس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1639304|صفحه=|نام۱=عبدالرسول|نام خانوادگی۱=دیانی|چاپ=1}}</ref> | |||
اقرار برای میت، به نفع ورثه بوده؛ لیکن نسبت به [[داین|طلبکاران]] متوفی نیز، مؤثر است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اقرار مکتوب در امور حقوقی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1793172|صفحه=|نام۱=عصمت|نام خانوادگی۱=حیدری|چاپ=2}}</ref> | |||
== سوابق فقهی == | == مطالعات فقهی == | ||
صحیح است که میت، شخصیت حقوقی است؛ لیکن به دلالت شواهد و | |||
=== سوابق فقهی === | |||
* صحیح است که میت، شخصیت حقوقی است؛ لیکن به دلالت شواهد و [[اماره|امارات]]، مقصود مقر از اقرار برای متوفی، [[اخبار]] حق به نفع ورثه است نه میت،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد فقه (جلد سوم) بخش قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مرکز نشر علوم اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2176696|صفحه=|نام۱=سیدمصطفی|نام خانوادگی۱=محقق داماد|چاپ=4}}</ref> در مقابل، استدلال شده‌است که متوفی دارای شخصیت حقوقی بوده؛ و ورثه وی، به قائم مقامی او، از اقرار برای میت، نفع می‌برند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=82700|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref> | |||
== انتقادات == | == انتقادات == | ||
'''ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی'''، دارای ظاهری فریبنده بوده؛ و ممکن است برای مخاطب، این شبهه به وجود آید که متوفی، دارای [[اهلیت]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=قانون مدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1224136|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=حمیدرضا|نام خانوادگی۲=حاجی زاده|چاپ=2}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۵
ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی: اقرار به نفع متوفی دربارهٔ ورثهٔ او مؤثر خواهد بود.
توضیح واژگان
منظور از «وارث» در ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی، کسی است که در صورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می یابد.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
اقرار به نفع متوفی، در صورتی دربارهٔ ورثهٔ او، مؤثر است که موضوع آن، قابل انتقال از طریق ارث باشد؛ مثلاً اباحه انتفاع، به ارث نمی‌رسد؛ پس اقرار به آن نیز، نسبت به وراث مقرٌله، اثری ندارد.[۲]
متوفی دارای شخصیت حقوقی بوده؛ و ورثه وی، به قائم مقامی او، از اقرار برای میت، نفع می‌برند.[۳]
نکات توضیحی
اقرار به نفع متوفی، اقرار به حق سابق است؛ و این حق، در دوران حیات میت، و در واقع، زمانی که او، دارای اهلیت تمتع بوده، ایجاد شده است، پس چنین اقراری، بلااشکال است.[۴]
اقرار برای میت، به نفع ورثه بوده؛ لیکن نسبت به طلبکاران متوفی نیز، مؤثر است.[۵]
مطالعات فقهی
سوابق فقهی
- صحیح است که میت، شخصیت حقوقی است؛ لیکن به دلالت شواهد و امارات، مقصود مقر از اقرار برای متوفی، اخبار حق به نفع ورثه است نه میت،[۶] در مقابل، استدلال شده‌است که متوفی دارای شخصیت حقوقی بوده؛ و ورثه وی، به قائم مقامی او، از اقرار برای میت، نفع می‌برند.[۷]
انتقادات
ماده ۱۲۶۷ قانون مدنی، دارای ظاهری فریبنده بوده؛ و ممکن است برای مخاطب، این شبهه به وجود آید که متوفی، دارای اهلیت است.[۸]
منابع
- ↑ حمید مسجدسرایی. ترمینولوژی فقه اصطلاح شناسی فقه امامیه. چاپ 1. پیک کوثر، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4252640
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 213872
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 82700
- ↑ عبدالرسول دیانی. ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری. چاپ 1. تدریس، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1639304
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1793172
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. قواعد فقه (جلد سوم) بخش قضایی. چاپ 4. مرکز نشر علوم اسلامی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2176696
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 82700
- ↑ عباس زراعت و حمیدرضا حاجی زاده. ادله اثبات دعوا. چاپ 2. قانون مدار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1224136