ماده ۸۶۴ قانون مدنی: تفاوت میان نسخهها
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 864 قانون مدنی را به ماده ۸۶۴ قانون مدنی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث میبرند هر یک از زوجین است که در حین فوت دیگری زنده باشد. | '''ماده ۸۶۴ قانون مدنی''': از جمله [[شخص|اشخاصی]] که به موجب [[قرابت سببی|سبب]] [[ارث]] میبرند هر یک از زوجین است که در حین [[وفات|فوت]] دیگری زنده باشد. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۸۶۳ قانون مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۸۶۵ قانون مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۸۶۳ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۸۶۵ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۵۷ آییننامه احوال شخصیه زرتشتیان ایران]] | |||
== مطالعات تطبیقی == | |||
به موجب [[ماده ۵۷ آییننامه احوال شخصیه زرتشتیان ایران|ماده ۵۷ آییننامه زرتشتیان]]، [[زوجه|زن]] و [[زوج|شوهر]]، از یکدیگر ارث میبرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ارث تطبیقی مقایسه مقررات ارث در حقوق مدنی و اقلیتهای دینی ایران (زرتشتی-کلیمی-مسیحی)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3071168|صفحه=|نام۱=عزیزاله|نام خانوادگی۱=فهیمی|چاپ=1}}</ref> | |||
== | == نکات تفسیری دکترین ماده 864 قانون مدنی == | ||
به موجب ماده | با توجه به صدر ماده که بیان میدارد: (از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث میبرند …)؛ میتوان نتیجه گرفت که سابقاً، اشخاص دیگری هم به موجب سبب، از میت ارث میبردند؛ از جمله [[ولای عتق]] و ولای [[ضمان جریره]]، اما به دلیل الغای برده داری در عصر کنونی، و نیز عدم اجرای مقررات کیفری اسلامی، نمیتوان دو مورد یادشده را، همچنان از [[موجبات ارث]] دانست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد سوم) (در شفعه، وصایا، ارث) (با تجدیدنظر، تصحیح کامل اضافات)|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=17444|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=13}}</ref> | ||
== نکات | |||
زوج و زوجه متوفی، در کنار همه [[طبقات ارث]]، دارای [[حصه]] خواهند بود و کسی را نیز از ارث محروم نمینمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره مقدماتی حقوق مدنی (ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4319620|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=4}}</ref> شایان ذکر است که در قرابت سببی، تنها زوج و زوجه از یکدیگر ارث میبرند؛ و سایر اقربای سببی از جمله پدر همسر، وارث محسوب نمیگردند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره مقدماتی حقوق مدنی (ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4271808|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=4}}</ref> | |||
== مطالعات فقهی == | |||
=== سوابق فقهی === | |||
سبب را به «زوجیت» و «[[ولاء|ولا]]» تقسیم نمودهاند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی و فتاوای امام خمینی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=52960|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=کیایی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 864 قانون مدنی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# ارثبری بهواسطه رابطه زوجیت. | |||
# شرط زنده بودن یکی از زوجین در زمان فوت دیگری برای ارثبردن. | |||
# زوجین از اشخاصی هستند که بهموجب سبب ارث میبرند. | |||
== رویه های قضایی == | == رویه های قضایی == | ||
به موجب دادنامه شماره | * به موجب [[دادنامه]] شماره ۵۵۶/۲۱ مورخه ۱۳۶۶/۹/۲۴ شعبه ۲۱ [[دیوان عالی کشور]]، زوجیت، از موجبات ارث است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موازین حقوقی امور حسبی در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم) (وصیت، حصر وراثت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2645576|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=1}}</ref> | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[واکاوی فقهی حقوقی شرایط اعمال ماده 945 قانون مدنی (نکاح در بیماری منتهی به وفات)|واکاوی فقهی حقوقی شرایط اعمال ماده ۹۴۵ قانون مدنی (نکاح در بیماری منتهی به وفات)]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{مواد قانون مدنی}} | |||
[[رده:مواد قانون مدنی]] | |||
[[رده:اموال]] | |||
[[رده:وصیت و ارث]] | |||
[[رده:ارث]] | |||
[[رده:موجبات ارث و طبقات مختلف وراث]] | |||
{{DEFAULTSORT:ماده 4325}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۱
ماده ۸۶۴ قانون مدنی: از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث میبرند هر یک از زوجین است که در حین فوت دیگری زنده باشد.
مواد مرتبط
مطالعات تطبیقی
به موجب ماده ۵۷ آییننامه زرتشتیان، زن و شوهر، از یکدیگر ارث میبرند.[۱]
نکات تفسیری دکترین ماده 864 قانون مدنی
با توجه به صدر ماده که بیان میدارد: (از جمله اشخاصی که به موجب سبب ارث میبرند …)؛ میتوان نتیجه گرفت که سابقاً، اشخاص دیگری هم به موجب سبب، از میت ارث میبردند؛ از جمله ولای عتق و ولای ضمان جریره، اما به دلیل الغای برده داری در عصر کنونی، و نیز عدم اجرای مقررات کیفری اسلامی، نمیتوان دو مورد یادشده را، همچنان از موجبات ارث دانست.[۲]
زوج و زوجه متوفی، در کنار همه طبقات ارث، دارای حصه خواهند بود و کسی را نیز از ارث محروم نمینمایند.[۳] شایان ذکر است که در قرابت سببی، تنها زوج و زوجه از یکدیگر ارث میبرند؛ و سایر اقربای سببی از جمله پدر همسر، وارث محسوب نمیگردند.[۴]
مطالعات فقهی
سوابق فقهی
سبب را به «زوجیت» و «ولا» تقسیم نمودهاند.[۵]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 864 قانون مدنی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- ارثبری بهواسطه رابطه زوجیت.
- شرط زنده بودن یکی از زوجین در زمان فوت دیگری برای ارثبردن.
- زوجین از اشخاصی هستند که بهموجب سبب ارث میبرند.
رویه های قضایی
- به موجب دادنامه شماره ۵۵۶/۲۱ مورخه ۱۳۶۶/۹/۲۴ شعبه ۲۱ دیوان عالی کشور، زوجیت، از موجبات ارث است.[۶]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ عزیزاله فهیمی. ارث تطبیقی مقایسه مقررات ارث در حقوق مدنی و اقلیتهای دینی ایران (زرتشتی-کلیمی-مسیحی). چاپ 1. خرسندی، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3071168
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد سوم) (در شفعه، وصایا، ارث) (با تجدیدنظر، تصحیح کامل اضافات). چاپ 13. اسلامیه، 1376. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 17444
- ↑ ناصر کاتوزیان. دوره مقدماتی حقوق مدنی (ارث). چاپ 4. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4319620
- ↑ ناصر کاتوزیان. دوره مقدماتی حقوق مدنی (ارث). چاپ 4. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4271808
- ↑ عبداله کیایی. قانون مدنی و فتاوای امام خمینی (جلد دوم). چاپ 1. سمت، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 52960
- ↑ یداله بازگیر. موازین حقوقی امور حسبی در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم) (وصیت، حصر وراثت، ارث). چاپ 1. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2645576