ماده ۲۰۲ قانون مدنی

ماده ۲۰۲ قانون مدنی: اکراه به اعمالی حاصل می‌شود که مؤثر در شخص باشعوری بوده و او را نسبت به جان یا مال یا آبروی خود تهدید کند به نحوی که عادتاً قابل تحمل نباشد. در مورد اعمال اکراه‌ آمیز سن و شخصیت و اخلاق و مرد یا زن بودن شخص باید در نظر گرفته شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۰۱ قانون مدنی
• ماده ۲۰۳ قانون مدنی
• ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی

توضیح واژگان

«اکراه»، یعنی وادار نمودن شخص به اتیان عملی که مورد پسند او نیست؛ تؤام با تهدید به زیانی که در خور او نمی‌باشد، در تعریفی دیگر اکراه، یعنی وارد آوردن فشار مادی یا معنوی به شخصی، جهت وادار نمودن او به اتیان عملی، به عبارت دیگر به وارد نمودن فشار مادی یا معنوی به شخص، جهت وادار نمودن او به اتیان یا عدم اتیان عملی مادی، یا حقوقی، اکراه گویند.

به شخصی که دچار ضعف عصبی نباشد؛ «باشعور» گویند.

به وارد نمودن فشار جسمی به طرف معامله، «اکراه مادی» گویند.

به اعمالی که روح و فکر طرف معامله را تحت تأثیر قرار دهد؛ «فشار معنوی» گویند.

مطالعات تطبیقی

این ماده، با کمی تغییرات از ماده ۱۱۱۲ قانون مدنی فرانسه، اقتباس گردیده‌است. به موجب ماده ۱۱۱۲ قانون مدنی فرانسه، در اکراه، تهدید باید قابل ملاحظه باشد، شق اول ماده ۱۱۱۲ قانون مدنی فرانسه، که مربوط به تأثیر اکراه در اشخاص باشعور است، از سنت رومی اقتباس گردیده؛ و شق دوم این ماده، که برخی خصوصیات اکراه شونده را مدنظر قرار داده؛ در حقوق قدیم فرانسه رایج بوده‌است. این امر در بند دوم ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی جدید فرانسه نیز مورد اشاره قرار گرفته است. دادگاه‌های فرانسه، در رابطه با تأثیر تهدید در مکره، نظریه شخصی را برگزیده اند؛ یعنی خصوصیات فردی شخص، اعم از قدرت، موقعیت اجتماعی، سن و … را مدنظر قرار می‌دهند.درخصوص معیار تهدید و اکراه قانون مدنی جدید فرانسه در ماده 1140 چنین بیان نموده است که: «هنگامی که یک طرف تحت فشاری که باعث القای ترس از قرار گرفتن در معرض آسیب قابل توجه به شخص یا مال خود یا نزدیکانش شود خود را متعهد کند، اکراه محقق می شود».

نکات تفسیری دکترین

اکراه، به دو دسته قابل تقسیم است: اکراه در نفس عمل و اکراه در موجب.

تأثیر اکراه در اشخاص مختلف، با توجه به ویژگی‌های جسمی و روحی آنان، متفاوت است. از عبارت «عادتاً قابل تحمل نباشد» در ماده فوق، استنباط می‌گردد که جهت تشخیص اکراه، انسانی متعارف ملاک است، همچنین مقصود از عبارت «هر شخص باشعور»، اهلیت داشتن او نیست؛ بلکه ملاک در تشخیص اکراه، انسان متعارف است؛ با رعایت سن، جنس و شخصیت او.

در تعارض بین شق اول و دوم این ماده، لازم است ذکر شود که خصوصیات فردی مکرَه، بر شق اول ماده، یعنی معیارهای نوعی اکراه، حکومت دارد، شق اول این ماده، به بیان ضابطه نوعی در تشخیص اکراه پرداخته و شق دوم ماده، اثبات خلاف ضابطه مزبور را با توجه به خصوصیات شخصیتی مکرَه، ممکن دانسته‌است.

جهت تحقق اکراه، وجود تهدیدی که، علی‌رغم فقدان رضایت مکره، او را وادار به انشای عقد می‌نماید؛ ضروری است. تا زمانی که عمل اکراه کننده، تهدید آمیز نباشد؛ نمی‌توان مدعی شد که خطری، متوجه مکرَه است. خطر مزبور، ممکن است به‌طور مستقیم، معطوف به جان، مال، یا عرض اکراه شونده باشد، تهدید و خطر، ممکن است مستقیماً، یکی از بستگان مکرَه را، محور هدف خود قرار دهد. در اکراه، تهدید باید واقعی بوده؛ یا اینکه مکرَه، به خلاف واقع بودن آن، جاهل باشد.

ترسی که در اکراه شونده، به وجود آید و او را وادار به انعقاد قرارداد موردنظر مکرِه نماید؛ منجر به عدم نفوذ آن معامله می‌گردد؛ حتی اگر خوف شخص، ناشی از ضعف نفس او باشد، البته مطابق نظر یکی دیگر از حقوقدانان، معامله ای که بر اثر ترس از تهدید انشاء گردد؛ باطل است.

مصادیق و نمونه ها

تهدید شخص به ربودن مال همسایه خود، از نمونه‌های اکراه به غصب محسوب می‌گردد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. اکراه به اعمالی گفته می‌شود که تأثیر مستقیم بر فرد داشته باشد.
2. اکراه می‌تواند جان، مال یا آبروی شخص را تهدید کند.
3. تأثیر اکراه باید به حدی باشد که عادتاً قابل تحمل نباشد.
4. در ارزیابی شدت اکراه، سن، شخصیت، اخلاق و جنسیت فرد اکراه‌شده باید مد نظر قرار گیرد.
5. اکراه باید بر شخص با شعور تأثیر مستقیم داشته باشد تا معتبر شناخته شود.

مقالات مرتبط

• جلوه هایی از کارکردهای تفضیلی عرف در نظام کیفری تقنینی ماهوی عمومی
• مطالعه تحولات نظریه اشتباه در قراردادها به موجب اصلاحات سال ۲۰۱۶ میلادی قانون مدنی فرانسه
• مطالعۀ تطبیقی اکراه ناشی از سوءاستفاده از وضعیت وابستگی در حقوق فرانسه و ایران
• مفهوم اکراه و تأثیر آن بر اراده با نگاهی به حقوق فرانسه و مصر
• متاورس و چالشهای حقوقی در حوزۀ حقوق اموال