ماده ۱۱۰ قانون مدنی

ماده ۱۱۰ قانون مدنی: بنا، به‌طور ترصیف و وضع سرتیر از جمله قرائن است که دلالت بر تصرف و اختصاص می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۹ قانون مدنی
• ماده ۱۱۱ قانون مدنی

توضیح واژگان

به ارتباط و اتصال مرتب و منظم مصالح ساختمانی به یکدیگر که در عرف، قفل و بست نامیده می‌شود، «ترصیف» گویند.

مطالعات تطبیقی

این ماده با توجه به ماده ۶۰۶ قانون مدنی فرانسه نوشته شده است.

نکات تفسیری دکترین

این ماده، از مصادیق امارات قانونی بوده و در برابر اماره قضایی، تاب مقاومت ندارد. در رابطه با امارات قانونی، قانونگذار، ظنی را که در نتیجه اعتماد به ظاهر به دست آمده، توسعه داده و در همه دعاوی، آن را نشانه وجود واقع می‌داند. اماره مالکیت، منحصر به تصرف نبوده و قانونگذار در ترصیف، صاحب بنای متصل به دیوار را، مالک دیوار بین دو ملک می‌داند.

اگر قسمتی از ساختمان، به نحو ترصیف و به صورت قفل و بست، به دیوار متصل گردیده باشد؛ آن دیوار، ملک اختصاصی صاحب بنا، محسوب می‌گردد.

اگر دیوار، در تصرف هر دو همسایه بوده و شواهدی مبنی بر اختصاص آن به هر دو، وجود داشته باشد؛ هرچند نوع استفاده هر یک از آن دو، متفاوت بوده و تصرف آنان، برابر نباشد؛ با سوگند آنان، حکم به اشتراک دیوار می‌گردد؛ اما اگر فقط یکی از دو همسایه، بر دیوار بین دو ملک، تسلط و استیلا داشته باشد؛ مالکیت وی، با سوگند او اثبات می‌گردد؛ مگر اینکه طرف مقابل، خلاف این مدعا را اثبات نماید.

مصادیق و نمونه ها

• اگر دیواری، فقط از یک طرف، آب چکان داشته باشد، ملک کسی است که آب باران، از روی سطح مورب، به حیاط او می‌ریزد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. ماده ۱۱۰ قانون مدنی مربوط به قرائن اثبات تصرف و اختصاص است.
2. بنا و ساخت و ساز به‌صورت ترصیف (چینش منظم) می‌تواند به‌عنوان نشانه تصرف تعبیر شود.
3. وضعیت سرتیر نیز به‌عنوان یکی از نشانه‌های اختصاص و تصرف مطرح است.
4. قرائن مذکور نقشی در اثبات مالکیت یا حق تصرف دارند.
5. استفاده از نشانه‌های فیزیکی مانند بنا و سرتیر در مسائل حقوقی و اثبات حقوق مالکیت اهمیت دارد.

مقالات مرتبط

• امارۀ مالکیت