ماده ۱۱۷ قانون مدنی
ماده ۱۱۷ قانون مدنی: اگر یکی از دو شریک، دیوار مشترک را خراب کند در صورتی که خراب کردن آن لازم نبوده، باید آنکه خراب کرده مجدداً آن را بنا کند.
مواد مرتبط
نکات تفسیری دکترین ماده 117 قانون مدنی
اگر تصرف هر یک از شرکا در دیوار مشترک، در حد متعارف بوده و مزاحمتی برای شریک او نداشته باشد، چنین تصرفی، نه تنها نیاز به اذن شریک دیگر ندارد؛ بلکه منع او نیز اثری نخواهد داشت،[۱] اما اگر تصرف یکی از شرکای دیوار مشترک که بدون اذن دیگری بوده، منجر به ورود خسارت به دیوار گردد، شخص متصرف، مکلف به جبران زیان مزبور است.[۲]
مفاد این ماده، یکی از مصادیق ماده ۳۲۹ قانون مدنی است؛ لذا خراب کننده، باید لزوم تخریب را اثبات نماید.[۳]
سوابق و مستندات فقهی
سوابق و مستندات فقهی
در تشخیص لزوم یا عدم لزوم تخریب دیوار مشترک، باید منافع هر دو شریک، لحاظ گردد، نه فقط منفعت شریکی که دیوار را تخریب نمودهاست.[۴]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 117 قانون مدنی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- دیوار مشترک مسئولیت مشترک میان شرکا دارد.
- خراب کردن دیوار مشترک بدون ضرورت تخلف محسوب میشود.
- شخصی که بدون ضرورت دیوار را خراب کرده موظف به بازسازی آن است.
- مسئولیت بازسازی بر عهده کسی است که عمل تخریب را انجام داده است.
رویه های قضایی
به موجب دادنامه شماره ۱۲۷۵ مورخه ۲۹/۶/۱۳۳۳ شعبه ۴ دیوان عالی کشور، تصرف در دیوار مشترک، بدون اذن شریک دیگر، صحیح نبوده و تصرف عدوانی محسوب میگردد و در چنین مواردی، نمیتوان دعوی مزبور را غیرقابل استماع دانسته و اقدام به صدور قرار رد دعوی تصرف عدوانی نمود.[۵]
منابع
- ↑ سیدحسین صفایی. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال). چاپ 11. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 12460
- ↑ سیدحسین صفایی. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال). چاپ 11. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 12456
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مجموعه محشای قانون مدنی. چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1707820
- ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. بایستههای فقه جزا. چاپ 1. میزان، 1378. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4705480
- ↑ سیدمحمدرضا حسینی. قانون مدنی در رویه قضایی. چاپ 4. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 166104