ماده ۱۴۲ قانون مدنی

ماده ۱۴۲ قانون مدنی: شروع در احیا از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و غیره، تحجیر است و موجب مالکیت نمی‌شود ولی برای تحجیر کننده ایجاد حق اولویت در احیا می‌نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«احتجار»، یعنی تحجیر و یا سنگ چینی اطراف زمین، به منظور آباد نمودن آن.

شروع به احیای اراضی موات را که اغلب با سنگ چینی اطراف زمین، محقق می گردد، «تحجیر» گویند.

حق اولویت در عمران زمین های موات را «حق التحجیر» نامند.

شخصی را که جهت احیای اراضی موات، مبادرت به تحجیر نموده باشد؛ «مُحجِّر» نامند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تحجیر و شروع به احیای اراضی موات، موجب تملک این گونه اراضی نگردیده و فقط حق اولویت در مالکیت را ایجاد می نماید و اولویت تحجیر، یعنی اینکه تحجیر، برای عامل آن، حق اولویت در احیای اراضی موات را ایجاد می نماید. با تردید در احیا، نمی‌توان حکم به احیای اراضی موات نمود مانند تحجیر که احیا محسوب نمی گردد.

در اراضی مواتی که حق تحجیر، به وجود آمده، احیا توسط اشخاصی غیر از مُحجِّر، امکان ندارد.

تعلل تحجیرکننده در عمران زمین، از مصادیق سوءاستفاده از حق موضوع اصل 40 قانون اساسی محسوب می گردد؛ لذا در چنین مواردی، قاضی می تواند حق اولویت مُحجِّر را بی اعتبار اعلام نماید.

تحجیر، از امور حسبی محسوب می گردد. حق تحجیر، به ارث می رسد، هرچند در مال بودن این حق، تردید وجود داشته باشد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

در اراضی مواتی که حق تحجیر، به وجود آمده، احیا توسط اشخاصی غیر از مُحجِّر، امکان ندارد.

وکیل و اجیر نیز می توانند از طرف اصیل و برای او مبادرت به تحجیر نمایند.

تحجیر، سبب تملک می گردد.

مصادیق و نمونه‌ها

• زه کشی زق زارها، و یا نصب میله برای تعیین حدود مالکیت زمین، تحجیر محسوب می گردد.
• پی کنی، حفر چاه، نصب نرده و ...، تحجیر است.