ماده ۸۱۴ قانون مدنی

ماده ۸۱۴ قانون مدنی: خیاری بودن بیع مانع از اخذ به شفعه نیست.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۸۱۳ قانون مدنی
• ماده ۸۱۵ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 814 قانون مدنی

به نظر برخی از حقوقدانان، با توجه به اینکه معمولاً مدت خیار شرط، کوتاه است؛ اگر خریدار حصه ای از ملک مشاع، دارای خیار شرط باشد؛ در این صورت مالکیت وی در زمان خیار، نسبت به مبیع مستقر نگردیده تا بتوان شریک بایع را، متضرر از این معامله تصور نمود؛ لذا شریک فروشنده، باید تا وقتی که تکلیف خیار مزبور مشخص می‌گردد؛ صبر نماید.

گفتنی است حکم فوری بودن شفعه، در بیع‌های خیاری نیز جاری است.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

اقاله بیع یا فسخ آن به دلیل وجود خیار عیب، منجر به زوال حق شفعه نمی‌گردد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 814 قانون مدنی

1. خیاری بودن بیع به معنی امکان فسخ آن توسط یکی از طرفین معامله است.
2. اخذ به شفعه حقی است که به شریک ملک اشتراکی اعطا می‌شود تا بتواند سهم فروخته شده شریک دیگر را خریداری کند.
3. خیاری بودن قرارداد بیع تأثیری بر حقوق شریک در اخذ به شفعه ندارد.
4. اخذ به شفعه یک حق تقدم است که می‌تواند حتی در بیع‌های خیاری نیز اعمال شود.
5. هدف از اخذ به شفعه پیشگیری از ورود افراد خارجی به شراکت است.
6. قانون مدنی ایران حق شفعه را حتی در موارد وجود خیاری بودن بیع محافظت می‌کند.
7. ممکن است بیع خیاری باشد اما همچنان شریک بتواند حق شفعه خود را اعمال کند.