ماده ۴۷۷ قانون مدنی

از ویکی حقوق
(تغییرمسیر از ماده 477 قانون مدنی)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۷۷ قانون مدنی: موجر باید عین مستأجره را در حالتی تسلیم نماید که مستأجر بتواند استفادهٔ مطلوبه از آن را بکند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مستأجر، زمانی می‌تواند از عین مستأجره استفاده مطلوب بنماید؛ که هیچ‌کس مزاحم انتفاع او از مورد اجاره نبوده؛ و وی بتواند با خاطری آرام، به مقصود خود از عقد دست یابد.[۱]

حکم این ماده را باید ناظر به موردی دانست که عدم امکان استفاده مطلوب مستأجر از مورد اجاره، مربوط به دلایل خارجی و وضع مورد اجاره است؛ نه بیماری، حجر یا ورشکستگی خود مستأجر.[۲]

تسلیم مورد اجاره، باید متضمن بهره‌برداری مستأجر از مورد اجاره، برابر با مفاد توافقی باشد که بین آنان، صورت پذیرفته‌است. [۳]

رویه‌های قضایی

مصادیق و نمونه‌ها

  • اگر موجر، اطلاعات لازم را، جهت چگونگی انتفاع از وسیله نقلیه، در اختیار مستأجر قرار ندهد؛ در این صورت تسلیم به‌طور کامل واقع نگردیده؛ و فاقد اثر حقوقی است.[۴]

منابع

  1. ناصر کاتوزیان. حقوق مدنی عقود معین (قسمت اول) (معاملات معوض، عقود تملیکی، بیع، معاوضه، اجاره، قرض). چاپ 6. مدرس، 1374.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3649960
  2. ناصر کاتوزیان. حقوق مدنی عقود معین (قسمت اول) (معاملات معوض، عقود تملیکی، بیع، معاوضه، اجاره، قرض). چاپ 6. مدرس، 1374.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3649548
  3. ناصر کاتوزیان. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (درس هایی از عقود معین) (بیع، اجاره، قرض، جعاله، شرکت، صلح). چاپ 13. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2878644
  4. ناصر کاتوزیان. قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 26. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 96092