ماده ۴۶ قانون مدنی

ماده ۴۶ قانون مدنی: حق انتفاع ممکن است فقط نسبت به مالی برقرار شود که استفاده از آن با بقای عین ممکن باشد اعم از این که مال مزبور منقول باشد یا غیرمنقول و مشاع باشد یا مفروز.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

ماده ۵۸ قانون مدنی

ماده ۴۷۱ قانون مدنی

ماده ۶۳۷ قانون مدنی

آیین نامه‌ها، بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌های مرتبط

ماده ۴ آیین‌نامه اموال دولتی

توضیح واژگان

حقی که به موجب آن، دارنده حق بدون تملک منفعت مال، می‌تواند از عین مال غیر بهره‌مند گردد؛ «حق انتفاع» گویند.

مطالعات تطبیقی

در حقوق فرانسه و اتیوپی، ایجاد حق انتفاع، نسبت به اموالی که انتفاع از آنها، موجب فنای مال می‌گردد؛ امکان پذیر است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اموالی که با یک بار مصرف از بین می‌روند را نمی‌توان موضوع حق انتفاع قرار داد و فقط می‌تواند موضوع تملیک یا اباحه واقع گردد.

حق انتفاع، نسبت به همه اموال نابودشدنی منتفی نیست؛ بلکه تنها اموالی که با اولین استفاده، از بین می‌روند؛ نمی‌توانند موضوع حق انتفاع قرار گیرند.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

موضوع حق انتفاع، باید تا پایان زمان مورد توافق طرفین از قابلیت بقا برخوردار باشد.

انتقادات

دو اصطلاح «ممکن است» و «فقط» در متن ماده، با یکدیگر تعارض داشته و باعث فهم دو احتمال متفاوت از ماده می‌گردد.

مقالات مرتبط

• ماهیت و اوصاف قرارداد بهره‌برداری از معدن
• پژوهشی در مالکیت گنج و میراث فرهنگی و قوانین مربوط به آن
• وقف مال مشاع در فقه مذاهب اسلامی و حقوق ایران