ماده ۸۵۶ قانون مدنی

ماده ۸۵۶ قانون مدنی: صغیر را می‌توان به اتفاق یک نفر کبیر وصی قرار داد. در این صورت اجرای وصایا با کبیر خواهد بود تا موقع بلوغ و رشد صغیر.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«وصی» شخصی است که در ولایت بر مورد وصیت، نایب موصی می‌گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

انضمام شخص کبیر به وصی صغیر، خلاف قاعده است. برخی از حقوقدانان، وصی بودن شخص کبیر به انضمام صغیر را از مصادیق تعدد اوصیا دانسته‌اند.

به نظر برخی از حقوقدانان، در صورت وصی قرار دادن صغیر به انضمام یک کبیر، هر دو باید به نحو اجتماع عمل نموده و در فرضی که صغیر فوت نموده یا مجنون گردد؛ وصی دیگر به تنهایی عمل می‌نماید، و به نظر برخی دیگر، در مواردی که موصی، طفلی را به انضمام یک شخص بالغ، وصی قرار می دهد؛ طفل مزبور تا زمان بلوغ، حق دخالت در امور شخص کبیر را نداشته و پس از بلوغ نیز، نمی‌تواند به تصرفات وی اعتراضی نماید.

در وصایت طفل به انضمام یک کبیر، اگر حجر طفل پس از بلوغ هم باقی بماند؛ به نظر برخی از حقوقدانان باید برای وی ضم امین نموده و به نظر برخی دیگر، کبیر مستقلاً اقدام به اجرای وصیت می‌نماید، و اگر برای قیم صغیر محرز گردد که شخص منضم به مولی علیه او، برخلاف اراده موصی یا مصلحت صغیر عمل نموده؛ می‌تواند او را عزل نماید.

مستنبط از قسمت اخیر این ماده، سفه وصی، موجب حجر او در اجرای وصایا اعم از مالی و غیرمالی می‌گردد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

مشهور فقها با استناد به روایات معتبر، انضمام کبیر به وصی صغیر را پذیرفته‌اند.

انتقادات

قانون مدنی در مورد اختیارات شخص کبیر منضم به طفل، پس از دوران بلوغ وی، اظهارنظر ننموده‌ است؛ هر چند بنابر ظاهر، پس از بلوغ طفل، شخص بالغ منضم به او، حق دخالت در موصی به را ندارد؛ لیکن توجه به اراده موصی مهم بوده و ممکن است در ایجاب وصیت، نظر به تعدد اوصیا به نحو اجتماع، داشته باشد.