ماده ۴۷۲ قانون مدنی

ماده ۴۷۲ قانون مدنی: عین مستأجره باید معین باشد و اجاره عین مجهول یا مردد باطل است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۷۱ قانون مدنی
• ماده ۴۷۳ قانون مدنی

توضیح واژگان

«معین بودن یا مشخص بودن مورد عقد»، یعنی اینکه موضوع معامله، مردد بین دو یا چند چیز نباشد.

نکات تفسیری دکترین ماده 472 قانون مدنی

با توجه به اینکه علم به موضوع قرارداد، از عناصر عمومی عقود نمی‌باشد؛ لذا باید بین عقود مغابنه، مسامحه، و مخاطره قائل به تفکیک گردید، چرا که غرر، در عقود مغابنه قابل تصور است؛ نه در عقود مخاطره.

اجاره مال کلی را نباید نامعین محسوب نمود؛ زیرا در این گونه موارد، تعیین فرد خارجی موضوع معامله، با موجر است.

اگر مورد معامله کلی باشد؛ تعیین کمیت، جنس و اوصاف اساسی کالا، کافی بوده؛ و وصف مرغوبیت آن، می‌تواند مبهم باشد؛ که در این صورت، انتخاب با متعهد است؛ به شرط آنکه انتخاب او معیوب نباشد، و نیازی نیست که همه ویژگی‌های مبهم و جزئی مورد معامله، در قرارداد ذکر گردد؛ زیرا در این صورت همیشه، بهانه ای برای ابطال عقد وجود خواهد داشت.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

منفعت مورد اجاره، با رؤیت، یا توصیف کامل، به نحوی که با شئونات اجاره سازگار بوده؛ و از نظر عقلا، تسامحی صورت نپذیرفته باشد؛ معلوم می‌گردد.

مصادیق و نمونه ها

اجاره خانه ای مشخص را، می‌توان اجاره عین معین محسوب نموده؛ و یک دستگاه اتوبوس را، که با لحاظ نمودن ویژگی‌های مورد توافق طرفین، جهت مسافرت یک روزه، اجاره داده می‌شود؛ کلی است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 472 قانون مدنی

1. عین مستأجره باید به‌طور دقیق و مشخص تعیین شود.
2. اجاره بر مبنای عین مجهول معتبر نیست.
3. اجاره عین نامشخص یا مردد باطل تلقی می‌شود.
4. روشن بودن و معین بودن عین مستأجره از ضروریات قرارداد اجاره است.
5. عدم تعیین دقیق عین مستأجره منجر به بطلان قرارداد اجاره می‌شود.

مقالات مرتبط

تعیین مورد معامله