ماده ۲۴۸ قانون مدنی

ماده ۲۴۸ قانون مدنی: اجازهٔ مالک نسبت به معامله فضولی حاصل می‌شود به لفظ یا فعلی که دلالت بر امضای عقد نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۴۷ قانون مدنی
• ماده ۲۴۹ قانون مدنی

توضیح واژگان

«فضول»، شخصی است که بدون اذن مالک، یا نماینده قانونی او، عقدی را جاری می‌سازد.

به معامله ای که شخص، بدون اذن و سمت نمایندگی، برای دیگری منعقد می‌نماید؛ «معامله فضولی» گویند.

نکات تفسیری دکترین

اجازه مالک نسبت به معامله فضولی، ممکن است با لفظ و به صورت صریح اعلام گردد؛ یا اینکه مالک، به کمک برخی قراین یا با کنایه، رضایت خود را ابراز نماید، نظیر اینکه بگوید: مبارک است انشاءالله.

نکات توضیحی

رضایت باطنی مالک، بدون اینکه در عالم خارج تبلور یابد؛ مؤثر نیست.

مصادیق و نمونه ها

• اگر شخصی، دختری را به نحو فضولی، به نکاح شخص دیگری درآورد و آن دختر، با تمایل خویش، با شوهر خود مقاربت نماید؛ چنین عملی را می‌توان دال بر تنفیذ نکاح فضولی توسط زن دانست.
• اجاره دادن خانه، توسط شخصی که آن ملک، به نحو فضولی برای وی خریداری شده؛ دلالت بر تنفیذ بیع مزبور دارد.
• تصرف مالک در ثمن، دلالت بر تنفیذ معامله فضولی دارد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. اجازه مالک می‌تواند به صورت لفظی باشد.
2. اجازه مالک می‌تواند به صورت فعلی باشد.
3. فعل مورد نظر باید دلالت بر امضای عقد کند.
4. امضای عقد می‌تواند به صورت ضمنی نیز از فعل استنباط شود.
5. اجازه به نوعی تأیید معامله فضولی توسط مالک است.

مقالات مرتبط

• نقش اعلان اراده در انشاء ایقاعات ایران و انگلستان
• حدود تأثیر اصل صحت قراردادها بر تفسیر شرط خیار بدون مدت با تأکید بر رویه قضایی
• مبانی و کارکرد قاعدۀ تفسیر علیه انشاء کننده در حقوق قراردادها
• تعذر موقت اجرای تعهد و آثار آن
• قواعد مورد استناد قاضی در تفسیر عقد در فقه اسلامی، حقوق موضوعه ایران، مصر و لبنان
• تشریفات‌ قانونی‌ انتقال‌ سهام‌ در شرکت‌های‌ سهامی

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره بار اثباتی رعایت غبطه صغیر توسط ولی و رد معامله فضولی پس از گذشت مدت طولانی (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۰۳۰۰۱۴۰)