ماده ۱۳۰۱ قانون مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۶ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۳۰۱ قانون مدنی: امضایی که در روی نوشته یا سندی باشد بر ضرر امضاءکننده دلیل است.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

منظور از «امضاء» در ماده ۱۳۰۱ قانون مدنی، هر نوشته و علامتی است که در ذیل سند، حسب قصد و عادت ترسیم کننده، و نیز در نظر دیگران، دلالت بر هویت او نماید.[۱]

نکات تفسیری دکترین ماده 1301 قانون مدنی

اسناد موردنظر ماده ۱۳۰۱ قانون مدنی، اوراقی است که در رابطه با عقود و قراردادهایی نظیر بیع، صلح، هبه، نکاح و طلاق تنظیم می‌گردد.[۲] سند عادی نیز باید دارای امضاء، مهر یا اثر انگشت منتسبٌ الیه باشد.[۳]

نکات توضیحی ماده 1301 قانون مدنی

امضاء، در صورتی دلیل محسوب گردیده و حجیت دارد که مورد تأیید عرف اهل فن باشد.[۴]

اگر سند عادی، دارای نسخ متعدد باشد؛ نسخه‌های مزبور، در صورتی اعتبار دارند که ممضی به امضای اصل باشند.[۵]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 1301 قانون مدنی

  1. امضا به عنوان دلیل قانونی تلقی می‌شود.
  2. امضا تنها بر علیه امضاکننده معتبر است.
  3. مسئولیت قانونی امضا بر عهده امضاکننده است.
  4. امضا در نوشته یا سند، اثر حقوقی دارد.
  5. امضاکننده باید از محتوای نوشته یا سند آگاه باشد.

رویه های قضایی

مصادیق و نمونه ها

  • مکاتبات اداری بین کارمندان که فاقد امضاء بوده یا پاراف شده باشند؛ در حکم سند دارای امضاء محسوب گردیده؛ و علیه نویسنده آن، سندیت دارند.[۶]

مقالات مرتبط

منابع

  1. ماهنامه قضاوت، شماره 50، فروردین و اردیبهشت 87. دادگستری استان تهران، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2050216
  2. سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 214608
  3. عبدالله شمس. ادله اثبات دعوی (حقوق ماهوی و شکلی). چاپ 8. دراک، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 10412
  4. ماهنامه قضاوت، شماره 50، فروردین و اردیبهشت 87. دادگستری استان تهران، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2050216
  5. نکته‌های کلیدی آیین دادرسی مدنی (اسناد). چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1581116
  6. سیدمحسن صدرزاده افشار. ادله اثبات دعوی در حقوق ایران. چاپ 4. مرکز نشر دانشگاهی، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 215408